مهندس مهدی بازرگان

مهدی بازرگان، فرزند حاج عباسقلی آقا، در 1286 در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مدارس ثروت و سلطانی تهران به پایان رسانید و دوره‌ی متوسطه را نیز در دارالمعلمین تهران به اتمام رسانید. سپس به فرانسه اعزام شد و پس از اخذ مهندسی در رشته‌ی مهندسی معدن به كشور بازگشت. پس از ورود به كشور، به عنوان مدرس در دانشگاه فنی دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. در آغاز دهه‌ی 1320، به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و به‌خصوص، به مبارزه با حزب توده ‌پرداخت. در 1327، به ریاست دانشكده‌ی فنی دانشگاه تهران منصوب شد و در خرداد 1330 به سمت معاونت پارلمانی وزارت فرهنگ انتخاب شد. در زمان نخست وزیری محمد مصدق، ریاست سازمان آب تهران را برعهده داشت و بعد از ملّی شدن صعنت نفت، عضو هیئت خلع ید از شركت نفت انگلیس و ایران و سپس رئیس موقت هیئت مدیره‌ی شركت ملّی نفت ایران شد. 

بعد از كودتای 28 مرداد 1332، مدتی دستگیر و ازتدریس محروم شد، ولی بعد از مدتی آزاد شد و دوباره به تدریس پرداخت. وی در 1336، همراه با آیت‌الله طالقانی و دكتر یدالله سحابی مبادرت به تشكیل «نهضت آزادی» نمود و در 1340 فعالیت خود را علنی كرد. در بهمن 1341 دستگیر و بعد از محاكمه در دی 1342، به ده سال زندان محكوم شد. در دی 1357، از طرف حضرت امام به عنوان نماینده‌ی امام، مامور ساماندهی اعتصاب كاركنان صنعت نفت شد. وی در آبان 1357 برای دیدار باامام به پاریس سفر كرده و هم آنجا از طرف حضرت امام به عضویت شورای انقلاب اسلامی در آمد.

 بعد از ورود امام به كشور، در 15 بهمن 1357، با حكم حضرت امام به نخست وزیری منصوب شد تا اینكه در 14 آبان 1358، بعد از اشغال لانه‌ی جاسوسی توسط دانشجویان پیرو خط امام، استعفا كرد. از اتفاقات دوران نخست وزیری او، برگزاری رفراندوم تغییر نظام و انتخابات ونیز تشكیل مجلس خبرگان قانون اساسی بود. وی در اولین دوره‌ی انتخابات مجلس شورای اسلامی از طرف مردم تهران به نمایندگی برگزیده شد، ولی بعد از اتمام كار مجلس شورای اسلامی دوره‌ی اول، از فعالیت‌های سیاسی كناره گرفت. وی در 1373 در خارج از كشور درگذشت و پیكرش به كشور منتقل و در تهران به خاك سپرده شد.