پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ براساس روایت‌های تاریخی، سیاستی که رضاخان در منع حجاب اسلامی زنان ایرانی اعمال کرد، در تاریخ مسبوق به سابقه بود و قبل از وی توسط بهائیان زمزمه‌هایی در این رابطه به گوش می‌رسید.
صبحی که مدت‌ها از مبلغان برجسته فرقه بهائیت بود و محرم اسرار عبدالبهاء عباس افندی از رهبران بهائیان به شمار می‌آمد، در بخشی از کتاب "خاطرات زندگی صبحی و تاریخ بایبیگری و بهائیگری" که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است می‌گوید: بهائیان در ایران، اولین فرقه‌ای بودند که زمزمه‌های کشف حجاب و اختلاط بی‌مانع زنان و مردان بیگانه را تحت عنوان "حریت نساء" مطرح ساختند. در دوران مشروطه فرمانی از عبدالبهاء صادر شد که زنان بهائی را از به کار بردن حجاب باز می‌داشت و آنچه توسط رضاشاه به زور اجرا شد بدون سابقه نبوده است؛ زیرا بهائیان در عصر مشروطه اولین گام‌های آن را برداشته بودند.
در لوحی که بهاء نوشته و به لندن ارسال کرد می‌نویسد: «حریت نساء رکنی از ارکان امر بهائیت است و من دختر خود روحا خانم را به اروپا فرستاده‌ام تا دستورالعملی برای زن‌های ایرانی باشد...»
رسیدن این لوح به تهران، بهائیان را به جوش و خروش انداخت و ابن‌ابهر یکی از بهائیان به تشکیل مجلس حریت قیام نمود. در این جریان تاج‌السلطنه، دختر ناصرالدین شاه هم در این جلسات شرکت می‌کرد؛ جلساتی که هم فال بود و هم تماشا. تاج‌السلطنه در این مجالس زینت بخش صدر شبستان بود! بالجمله در این محافل، معدودی از اهل حال به آزادی، دخول و خروج می‌کردند و بساط انس و الفت و گاهی مشاعرت و مغازلت می‌گستردند...
این جلسات تا آنجا مایه رسوایی شد که برخی از بهائیان خود به مخالفت برخاستند و «محافل را معارض عفت و سردمداران کشف حجاب را بدکاره و آن کاره می‌شمردند.» این جریان در برخی از منابع منتشر نشده تاریخ مشروطه هم انعکاس یافته است... سرانجام لوحه‌ای از طرف عباس افندی برای بهائیان تهران رسید که به کلی حجاب را از میان خود زن‌ها بردارند. حال در مجالس مخصوص خود که زن‌ها و مردها حضور دارند، زنان بی‌حجاب می‌نشینند و می‌خواهند میان زن و مرد همه چیز مساوی باشد و مشغول می‌باشند که در سایر ولایات ایران هم این اقدام را نمایند.
