پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ یکی از اتفاقات مهم نوروز سال 1368 عزل آیت‌الله حسینعلی منتظری از قائم‌مقامی رهبری بود. او از مدت‌ها پیش از این تاریخ، با اقدامات و فعالیت‌های خود، زمینه را برای این امر فراهم کرد. علاوه بر این به شهادت بسیاری از مطلعین، اقدامات منتظری برای نظام مشکل‌آفرین شده بود و علی‌رغم تلاش امام خمینی و برخی دیگر از خیرخواهان، منتظری همچنان در این مسیر سرسختی به خرج می‌داد.
آيت‌الله سيدهاشم رسولى‌محلاتى در بخشی از کتاب خاطراتش که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره مشکل‌آفرینی‌های منتظری می‌گوید: آقاى منتظرى هر چند وقت يك‌بار، سرزده پيش امام مى‌آمد و هر بار هم نسبت به روند برخى كارها اعتراض مى‌كرد و يا اشكال مى‌گرفت. اصولا ايشان نسبت به امام بسيار جسور بود. امام هم با آن بردبارى عجيبى كه داشت او را تحمل مى‌كرد. حتى گاهى مى‌شنيديم كه راجع به قضيه‌اى، امام با التماس و خواهش وى را دعوت به سكوت مى‌كرد.
براى توضيح رفتار آقاى منتظرى در برابر امام، لازم مى‌دانم يكى از مواردى را كه موضوع آن به شخص من ارتباط دارد، بيان نمايم: زمانى امام حكمى به نام من صادر كردند تا به امور ائمه‌ى جمعه رسيدگى كنم. قبلا گروهى از جانب آقاى منتظرى به اين امور رسيدگى مى‌كردند. شايد هنوز يك روز از صدور اين حكم نگذشته بود و به قول معروف مركب اين حكم خشك نشده بود كه نامه‌ى تند و تيزى از جانب ايشان به جماران رسيد و خلاصه‌اش، اعتراض به امام بود كه با وجود افرادى كه ما براى اين كار تعيين كرده بوديم، شما چرا ديگرى را مأمور به اين كار كرده‌ايد.
امام هم ناگزير به من گفتند كه فعلا از اجراى حكم صرف‌نظر كنم، تا طبق روال سابق، گماردگان آقاى منتظرى به امور مورد نظر رسيدگى كنند. بدين صورت در سال‌هاى اوليه‌ى انقلاب، امام، آقاى منتظرى را تحمل مى‌كردند، اما در اواخر، كار به جايى رسيد كه ديگر نتوانستند تحمل كنند و مجبور شدند ايشان را از سمت قائم‌مقامى رهبرى، عزل كنند.
