ماجرای آمادگی امام خمینی برای اعزام به فلسطین / پاسخ جالب آیت‌الله خسروشاهی به علمای نجف درباره حضرت امام
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی یکی از شاگردان دیرین امام خمینی بود که امام او را به سیدالعلماء ملقب ساخته بود. ارتباط آیت‌الله خسروشاهی و امام فقط در حد روابط متداول علمی در حوزه نبود و علاقه قلبی آیت‌الله خسروشاهی به مکتب و سلوک امام خمینی در اندیشه و عمل وی بارز بود.
آیت‌الله خسروشاهی در دوران
حیات، خاطرات خود را در گنجینه تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی به ثبت و ضبط
رسانده است. همزمان با سالروز رحلت سید العلماء برگی از خاطرات او درباره امام
خمینی در ادامه از نظر می‌گذرد.
***این‌ها که دیگر درسی نیست!***
آیت‌الله خسروشاهی در خاطرات خود درباره علاقه
وافر خود به امام پیش از آغاز نهضت اسلامی می‌گوید: گاهی که مراجع یا علماء برای دیدار امام به منزل‌شان می‌آمدند بنده
آنجا بودم. در یکی از روزها مرجعی آمده بود كه از جهت امور مالی و شهریه دادن
به طلاب و این‌ها در حوزه مطرح بود. آن موقع امام هنوز تشکیلات و دستگاهی برای
مرجعیت نداشتند. بنده هم در محضرشان خدمت می‌كردم و چای می‌دادم. توی دلم
اینطور بود كه بالاخره با اینكه آن بزرگوار جزو مراجع هست ولی من وجداناً
احترام امام را نمی‌توانم كم بگذارم. این بود كه اول چای را خدمت امام گذاشتم.
ایشان اعتراض كردند كه چرا این چنین كردی؟ گفتم من دیگر به این درس‌ها
آشنا نیستم گفتند این‌ها كه دیگر درسی نیست.
سیدالعلماء درباره نظر امام
خمینی درباره کمک به فلسطین می‌گوید: ایام حمله صهیونیست‌ها به فلسطینی‌ها بود. در
آن روزها یك دفتری درست شده بود كه عده‌ای می‌آمدند، نام‌نویسی می‌كردند و
مهیا می‌شدند برای اینكه هر كسی كه می‌خواهد از حوزه قم و تهران و این‌ها
مهاجرت كند و به كمك فلسطینی‌ها بشتابد.
یك وقت بعد از درس صحبت حمله صهیونیست‌ها به فلسطینی‌ها به میان آمد ایشان
فرمودند كه اگر دسترسی پیدا كنم من هم می‌روم!
آیت‌الله خسروشاهی پس از
مهاجرت امام به نجف در سال 1344 به ایشان پیوست. وی در یادمانده‌های خود ضمن اشاره
به خاطره‌ای درباره ورود به نجف می‌گوید: « رفتم پیش این عالم گواهی بگیرم. ایشان
پرسیدند كه برای چی آمده‌اید به نجف؟ به خاطر حضرت امیرالمؤمنین(ع) یا به خاطر
آقای خمینی؟ گفتم: بر فرض به خاطر آقای خمینی هم آمده باشم چون ایشان
در خط امیرالمؤمنین هستند پس نتیجتاً یكی هست. ایشان هم تصدیق كردند. این
نشانه آن بود كه علما اقدامات مرحوم امام را درك كرده بودند.»
