پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ ماه مبارک رمضان، فرصت مناسبی برای توسعه ابعاد مبارزه علیه رژیم پهلوی بود. وعاظ، طلاب و روحانیون همه ساله از این فرصت بهترین بهره را می بردند. در سال های نهضت اسلامی، فعاليت‌‌هاي فرهنگي و مذهبي وعاظ و سخنرانان نقش شايان توجهي در آگاهي‌بخشيدن به مردم داشت. این روحانیون در ماه مبارک رمضان با انجام سفرهای تبلیغی و حضور در شهرها و روستاهای مختلف، به روشنگری می پرداختند.
در سبزوار، سخنرانان مذهبي اغلب توسط روحانيون شناخته شده این منطقه ازجمله حجت‌الاسلام سيدمحمدحسن علوي و سيدفخرالدين افقهي يا به‌وسيله انجمن و مجامعي همچون «انجمن خيريه نيکوکاران» دعوت مي‌شدند. اين دعوت معمولاً در ماه‌هاي محرم و صفر و همچنين ماه مبارک رمضان يا در مناسبت‌هاي خاص مذهبي همچون شهادت و ولادت ائمه اطهار عليهم‌السلام صورت مي‌‌گرفت.
ازجمله اين دعوت‌شدگان مي‌‌توان به آیات و حجج اسلام مکارم شيرازي، جعفر سبحاني، نوري همداني، ابوالقاسم خزعلي، سيدعبدالکريم هاشمي‌نژاد، شيخ احمد کافي، امامي کاشاني، محمدتقي فلسفي، سيد محمد کامياب، موحدي کرماني، شيخ علي محقق، و ... اشاره کرد. در کنار اين برنامه، طلاب سبزواري هم که در حوزه‌هاي علميه قم و مشهد تحصيل مي‌‌کردند براي سخنراني در ماه رمضان به زادگاه خود بازمی‌گشتند که از آن جمله بودند: حجج اسلام علي‌اصغر باغاني، محمدباقر شريعتي و سيدحسين مقيسه‌‌اي.
برخي از روحانيان مدعو که سخنراني‌ها و مجالس آنان با استقبال عمومي همراه بود چندين مرتبه دعوت مي‌شدند. دعوت‌شدگان بيشتر در مسجد جامع و تکيه عطارها، واقع در خيابان قائم فعلي سخنراني مي‌كردند. اغلب دعوت‌شدگان بيشتر در بيت حجت‌الاسلام محمدحسن‌علوي اقامت مي‌گزيدند.
مسجد جامع سبزوار که از بناهای دوران قیام سربداران است، یکی از کانون‌های اصلی هدایت انقلاب بود.
حضور روحانيون و وعاظ مدعو در سبزوار را مي‌‌توان منشأ اثرهاي خوبي دانست که محصول آن سال‌هاي بعد به‌بار نشست. حضور آنان در شهر کوچکي همچون سبزوار فضاي سياسي و مذهبي مردم را دگرگون كرد. آنان هرچند بر اثر اختناق شديد و مراقبت توسط نيروهاي شهرباني و ساواک بيشتر مسائل مذهبي را بيان مي‌‌کردند و نمي‌‌توانستند به صراحت حقايق را منتقل كنند، اما با استفاده ازجمله‌هاي کنايه‌آميز و دوپهلو مقاصد خود را بيان مي‌‌کردند. آنان فقط به سخنراني در مساجد شهر اکتفا نمي‌‌کردند و گاه با دعوتِ افرادي به مناطق و روستاهاي مجاور مي‌رفتند و مردم را با موضوع‌هاي روز آشنا مي‌كردند.
تبليغ در روستاهاي دورافتاده به‌سبب حضورنداشتن نيروهاي امنيتي رژيم راحت‌تر بود. اگر حضور روستاييان در راهپيمايي‌ها و تظاهرات سال 1357 سبزوار را حاصل اين زحمت‌ها و تلاش‌ها بدانيم، به گزافه سخن نگفته‌‌ايم.
روحانیون مدعو علاوه بر سخنراني‌هايي که براي عامه مردم در مساجد و تکايا مي‌كردند جلسه‌هاي خصوصي‌تري هم با افراد و طلاب سبزوار برپا مي‌كردند. در اين جلسه‌ها معمولاً حوادث روز تحليل و بررسی مي‌شد.
حضور مردم در اين جلسه‌ها بسيار گسترده بود. در ماه رمضان سال 1357 که از سيدابوالقاسم حسيني جهت سخنراني دعوت شده بود، او در روزهاي دهم و دوازدهم ماه مبارک در حسينيه عطارها سخنراني کرد. محمود ساده که خودش در جلسه حضور داشت می گوید: «من خودم پاي منبر ايشان بودم. مردم بلند شدند و با بيرون آمدن از حسينيه با وجود اينکه حسينيه جنب شهرباني قرار داشت، شروع کردند به فرستادن «درود بر خميني»، پاسبان‌ها حمله کردند و درگيري شروع شد. مردم ترسشان ريخته شده بود. يکي دو نفر هم ازجمله سيداحمد کرابي کتک خوردند...»
منبع: انقلاب اسلامی در سبزوار؛ مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
