پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ روحانیت از دیرباز مامن و ملجاء مردم بوده است. آیت‌الله سید مرتضی پسندیده (برادر امام خمینی) با اشاره به تعدی اشرار منطقه خمین می‌گوید: «در قدیم‌الایام شاه مردگی و مرگ شاه آثار بسیار شومی داشت. با انتشار خبر کشته شدن ناصرالدین شاه... سیل غارتگری و دزدی در شهرها و بخش‌ها حتی مرکز و شرق و غرب، همدان، اصفهان و گردنه‌ها استمرار داشت.... دزدان در شهرها و دهات مجاور و بالاختصاص در کوه‌ها و گردنه‌ها سنگربندی داشتند و قافله‌ها و مسافران را لخت و مال‌التجاره و وسایل مسافرت و حتی اسب و قاطر و الاغ و یابوهای مردم را به غارت می‌بردند.»
براساس خاطرات مرحوم پسندیده، در آن سال‌ها، مردم برای در امان ماندن از شر اشرار و راهزنان و دزدان، به علما و روحانیون پناه می‌بردند «تا از شر، محفوظ بمانند و نیز حکام و والی‌ها و قره‌سوران‌ها از جهت بستگی آنها به علما نتوانند به آنها تجاوز کنند. علما نیز آنها را پذیرا می‌شدند.»
آقا سید مصطفی موسوی (پدر امام خمینی و آیت‌الله پسندیده) از جمله علمای بزرگ خمین بود که در میان مردم به «فخر المجتهدین» معروف بود. ایشان نیز از جمله روحانیونی بودند که در برابر اشرار از مردم حمایت می‌کردند و در نهایت نیز توسط اشرار به شهادت رسیدند. آیت‌الله پسندیده می‌گوید: «... مرحوم آقا مصطفی طور دیگری بوده و مردم اطراف وی حلقه می‌زدند. شنیده‌ام شب‌ها چند جا محل خواب خود را پشت بام‌ها قرار می‌دادند که اگر اشرار مسلط شدند یا مخفیانه آمدند، محل خواب را نشناسند و این امور جلوگیری از زورگویان باعث دشمنی یا حسادت بدخواهان شده بود... پدر ما در مقابل این زورگوها و قاتلان و متجاوزان ایستاده بود و نمی‌گذاشت تعدی بکنند.»
منبع: خاطرات آیت‌الله پسندیده؛ (گفته‌ها و نوشته‌ها) ـ تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)
