پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ ابراهیم یزدی با بیان خاطره‌ای در خصوص کشمکش بر سر شرط‌های ریاست‌جمهوری در اصل 115 قانون اساسی گفته است: «بعد از تدوین و نهایی‌شدن پیش‌نویس قانون اساسی... آیت‌الله گلپایگانی در دو مورد ایراد گرفته بودند. اول اینکه رئیس‌جمهور باید قید شود که مرد باشد. دوم اینکه شیعه اثنی‌عشری باشد. در دیدار با آقای خمینی توضیح دادم که اضافه کردن این قیود و شهود نه لازم است و نه مفید. در کشوری مثل ایران رئیس‌جمهوری عملاً مرد خواهد بود. اما اگر تصریح شود بار معنایی منفی برای جمهوری اسلامی خواهد داشت و ثانیاً انتخاب یک رئیس‌جمهور غیر شیعه هم بسیار بعید است. اما ایران تنها کشور با اکثریت شیعه می‌باشد. اگر ما در (قانون اساسی) ایران این را قید نکنیم می‌توان امیدوار بود در کشورهایی که شیعه در اقلیت است راه برای انتخاب شیعه به ریاست جمهوری باز بماند.
آقای خمینی استدلال مرا پذیرفتند، اما گفتند بروید آقای گلپایگانی را قانع کنید. در خدمت آقایان مهندس بازرگان و مهندس کتیرایی به قم رفتیم و با آیت‌الله گلپایگانی گفتگو کردیم. اما ایشان حاضر به تغییر نظر خود نشدند و گفتند من می‌ایستم و شیخ فضل‌الله این انقلاب می‌شوم. وقتی این گفتگو را به اطلاع آقای خمینی رساندیم ایشان گفتند ما به یک شیخ فضل‌الله نوری دیگری احتیاجی نداریم، نظر ایشان را تامین کنید. متن اولیه به همین ترتیب اصلاح شد.
منبع: تاریخ تحولات جمهوری اسلامی ایران (22 بهمن 1357 تا 13 آبان 1358) به نقل از؛ (مصاحبه‌ی مجله‌ی ایران دخت با ابراهیم یزدی، شماره 1388/9/28، ص24)
