زندگی‌نامه‌ی حجت‌الاسلام‌والمسلمین مصطفی پورمحمدی
مصطفی پورمحمدی، فرزند مرحوم حاج حسین پورمحمدی (شرافت) و منصوره‌السادات مدرسی سریزدی، اول زمستان ۱۳۳۸، مصادف با شب ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) در محله‌ی گذر جَدّا، از محلات قدیمی قم، متولد شد.
خانواده
پدر او اصالتاً اهل رفسنجان بود و در قم لباس روحانیون را می‌دوخت؛ اما به دلیل انس با علما، به مسائل فرهنگی، کتاب، مجالس سخنرانی و محافل علمی و اسلامی علاقه‌مند بود و روحیه‌ای انقلابی داشت و در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شرکت کرد. عموی ایشان، عباس پورمحمدی، هم از روحانیون انقلابی رفسنجان بود.
مادرش اصالتاً یزدی و از نوادگان آیت‌الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، مؤسس حوزه‌ی علمیه‌ی قم بود.
کودکی و نوجوانی وی در چنین خانواده‌ی انقلابی و مذهبی‌ای گذشت؛ در خانه با مباحث داغ سیاسی و در مسجد فاطمیه‌ی قم، در محله‌ی گذرخان، با حضور در نماز جماعت عالم ربانی آیت‌الله العظمی بهجت.
تحصیلات
شش‌ساله بود که به صورت مستمع آزاد در کلاس اول مدرسه‌ی جعفری قم، در سال تحصیلی ۴۵-۱۳۴۴، حاضر شد؛ کلاس دوم و سوم را هم در قم گذراند. بعد از آن به تهران آمد.
آن سال‌ها، پدرش با یکی از عموهایش، که در تهران تجارتی به هم زده بود، شراکت داشت و آن‌ها هم در محله‌ی سرآسیاب دولاب و بعد در حوالی خیابان پیروزی، ساکن شدند. دو ـ سه سالی که در تهران بود، به مدرسه‌ی تابش رفت و وضع تحصیلی و معلمان خوبی داشت.
بعد از آن، بنا به تصمیم والدین، به قم برگشت و پدرش دوباره شغل سابقش را پی گرفت. بازگشت به قم زمینه‌ی طلبه‌شدن ایشان را فراهم کرد.
برای تکمیل دوره‌ی دبستان نظام قدیم، در مدرسه‌ی امیرکبیر قم ثبت‌نام کرد که از مدارس قدیمی و معتبر آن شهر بود. سال بعد برای شروع درس طلبگی آماده شد.
مدرسه‌ی حقانی در آن روزگار، به نظم علمی و داشتن روحیه‌ی انقلابی معروف بود. سال ۱۳۵۰، مدرسه‌ی حقانی طلبه‌ی جدید ثبت‌نام نمی‌کرد؛ بنابراین، سال اول طلبگی را در مدرسه‌ی آیت‌الله العظمی گلپایگانی گذراند. هم‌زمان با درس طلبگی، و به تشویق پدرش، در دبیرستان شبانه هم ثبت‌نام کرد. سال بعد وارد مدرسه‌ی حقانی شد.
کار طلبگی جدی ایشان با تحصیل در این مدرسه شروع شد. گلستان سعدی، اعتقادات، ادبیات و صرف و نحو و حفظ قرآن، از جمله دروسی بود که در سال اول در این مدرسه‌ی دوران‌ساز خواند. ایشان در همان سال اول، با شهید آیت‌الله قدوسی آشنا شد.
در مدرسه‌ی حقانی و در سال‌های نخست طلبگی، کتاب‌های مرسوم حوزوی در منطق و ادبیات و تاریخ و معارف و فقه و اصول فقه را خواند. طلاب مدارس علمیه، پس از تحصیل مقدمات علم دینی، از مدرسه بیرون آمده، به انتخاب خود، در یکی از درس‌های آزاد حوزه شرکت می‌کردند. ایشان در دروس آزاد، یک جلد از اصول فقه، تألیف مرحوم مظفر را با آیت‌الله جنتی و سال‌ها بعد، بخشی از «کفایه الاصول» آخوند خراسانی را با مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی خواند. بخش دیگر کفایه را بعدها، در سال ۱۳۶۱ و زمانی که دادستان استان خراسان شد، به پایان برد. در آن سال‌ها، آقای طاهری خرم‌آبادی، نهج‌البلاغه و آقای خزعلی، تفسیر می‌گفتند. سه سال در درس تفسیر آیت‌الله خزعلی در مسجد آبشار قم شرکت کرد.
پیش از پیروزی انقلاب، بر حسب مدارج حوزوی، در اواخر دوره‌ی سطح تحصیل کرد. پس از انقلاب، تحصیل در دوره‌ی خارج فقه و اصول را در مشهد آغاز کرد. با آیت‌الله هاشمی شاهرودی، فقه و با آقای سیدعلی‌اصغر علم‌الهدی، به مدت دو سال، خارج اصول خواند.
پس از آن، یک سال تحصیلی (۱۳۶۵) به قم رفت و در درس فقه آیت‌الله منتظری شرکت کرد. موضوع بحث ایشان، احکام سلطانیه و زکات، از مباحث حکومت اسلامی و ولایت فقیه بود. در همان سال، در درس فقه‌الطهاره‌ی میرزا جوادآقا تبریزی و اصول آیت‌الله مؤمن قمی حاضر شد.
پس از سال ۱۳۷۸ تا زمان رحلت استادش، مرحوم آیت‌الله حاج آقامجتبی تهرانی، پیوسته در درس پربار اصول و فقه ایشان شرکت کرد.
در سال ۱۳۸۰، مدرک علمی سطح چهار (معادل دکترا) از حوزه‌ی قم دریافت کرد. در همین سال‌ها دو جلد کتاب در موضوع «مبانی نظری اندیشه‌ی سیاسی در اسلام» نوشت. همچنین مقالاتی علمی درباره‌ی حق، مبانی نظری حکومت دینی، نظارت، ارتداد و سیاست خارجی به رشته‌ی تحریر درآورد.
مسئولیت‌ها
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، او نیز مانند دیگر دانش‌آموختگان مدرسه‌ی حقانی، وارد دستگاه قضایی شد که معمارش، معلم آن مدرسه، آیت‌الله بهشتی و دادستانش، مدیر آن، شهید قدوسی بود و دادستان خوزستان (۱۳۵۸)، هرمزگان (۱۳۶۰)، خراسان (۱۳۶۱) و دادستان نظامی مناطق غرب کشور در کرمانشاه (۱۳۶۴) شد.
سال ۱۳۶۶، در وزارت اطلاعات مشغول شد که تا سال ۱۳۷۸ ادامه داشت و سمت‌هایی چون رئیس مرکز بررسی استراتژیک وزارت اطلاعات (۱۳۶۸)، قائم‌مقام وزیر و رئیس اطلاعات خارجی وزارت اطلاعات (۷۸-۱۳۶۹) را در دولت‌های مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی وحجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدمحمد خاتمی عهده‌دار شد.
سال ۱۳۷۹، به سمت مشاور و رئیس گروه سیاسی – اجتماعی دفتر مقام معظم رهبری منصوب شد.
سال‌های ۸۷-۱۳۸۴، در دولت آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد مسئولیت وزارت کشور را برعهده گرفت و از ۹۲-۱۳۸۷ با حکم آیت‌الله هاشمی شاهرودی، رئیس وقت قوه‌ی قضائیه، رئیس سازمان بازرسی کل کشور شد.
در دولت یازدهم، به ریاست‌جمهوری آقای دکتر حسن روحانی (۹۶-۱۳۹۲)، وزیر دادگستری شد و از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ مشاور رئیس قوه‌ی قضائیه در دوران ریاست آیت‌الله صادق آملی لاریجانی و آیت‌الله شهید سیدابراهیم رئیسی بود.
از سال ۱۳۷۵ عضو و رئیس هیئت امناء مرکز اسناد انقلاب اسلامی است که از سال ۱۳۹۹ در جایگاه رئیس این مرکز فعالیت دارد.
فعالیت‌های آموزشی و سیاسی
سال ۱۳۵۸، به عضویت جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران و حزب جمهوری اسلامی به دبیرکلی آیت‌الله بهشتی درآمد.
در این سال‌ها هم‌زمان با فعالیت‌های آموزشی به عنوان رئیس هیئت مؤسس مؤسسه‌ی آموزش عالی طلوع مهر (۱۳۹۰ تاکنون)، عضو هیئت مؤسس حوزه‌ی علمیه‌ی مسجدسلیمان، تدریس مبانی نظری حکومت دینی و فقه سیاسی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه‌ی سیاسی در دانشگاه امام صادق(ع) (۸۴-۱۳۷۹) و تدریس فقه در مدرسه‌ی مروی، فعالیت‌های سیاسی خود را نیز به عنوان عضو هیئت مدیره‌ی جامعه‌ی الزهرای قم (۱۳۶۶ تاکنون) و دبیرکل جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران (۱۳۹۷ تاکنون) پی گرفت.
