مرکز اسناد انقلاب اسلامی

در یکی از اسناد سال 1355 شهربانی مشهد در گزارشی به حوادث ماه محرم در عراق اشاره کرده و اینچنین می‌نویسد: محترما به عرض می‌رساند خبر واصله حاکیست ماه محرم به ویژه روز تاسوعا و عاشورا دولت بعثی از هیئات مذهبی ممانعت [کرده] که عده کثیری از علما و روحانیون و طبقات مختلف گوش به حرف دولت آنجا نداده و به تشکیل هیئات مذهبی سرگرم [شده] و به همین علت زد و خوردی بین مردم و مأمورین به وجود آمده که عده‌ای کشته و عده‌ای زخمی و خیلی از افراد را دستگیر [کرده‌اند] که پرونده آن‌ها تحت رسیدگی است.یکی از آن‌ها سید باقر حکیم پسر مرحوم آیت‌الله حکیم بود که پس از رسیدگی به پرونده به مدت هفت سال دولت عراق قرار است نامبرده را به دورترین شهر عراق تبعید کند.

شهید آیت‌الله سید محمدباقر حکیم ، یکی از علمای مؤثر و انقلابی عراق در سده اخیر بود که فعالیت‌های بسیاری در حمایت از انقلاب اسلامی، مبارزه با رژیم بعث و همچنین مقابله با توطئه‌های استکبار جهانی داشت. او که حدود دو ماه و نيم قبل از آغاز تجاوز نظامي صدام علیه جمهوري اسلامي ايران به طور محرمانه از عراق خارج و خود را به سوريه رساند و مدت كوتاهي پس از شروع جنگ تحميلي به عنوان ميهمان امام خميني به تهران آمد، پس از حضور در ایران، به تأسيس "مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق" همت گماشت. این قبیل اقدامات او، دشمنان اسلام به ویژه رژیم صهیونیستی را بیمناک کرد تا اینکه وی نهایتا در سال 1382 شمسی به شهادت رسید. بنا بر آنچه آخرين رئيس شاخه موساد در ايران در خاطرات خود روایت می‌کند، رژيم صهيونيستی بسیار نگران از قدرت‌گیری شیعیان انقلابی در پی سرنگونی صدام و حزب بعثش بود و حسب همین یادمانده‌ها از تولد "خمینی دیگری" بیمناک و مضطرب شد و لذا با هماهنگی بقایای حزب بعث و با همکاری سرویس‌های امنیتی برخی از کشورهای مرتجع منطقه و حامی تفکر سلفی، آیت‌الله سید محمدباقر حکیم را به شهادت رساند.