با مشورت همه بچهها یك حكم ایدئولوژیك نه شرقی نه غربی نوشتم - دیگر این روزها این حكمها را نمینویسند- وقتی برایش آوردم دیگر مجلس رأی داده بود. خودش صدا كرد كه حكم را بیاورید. من حكم را جلویش گذاشتم خواند و گفت خوب است. میخواهم این را برای تو بزنم.
شهید صفايی از دانشجويان نخبه دانشگاه شريف بود و من در لانه جاسوسی او را شناخته بودم. کاری که اين عزيز در سه ماه قبل از شهادتش در رابطه با ابوموسی کرد هنوز که هنوز هست راهنمای ماست، يعنی اين کاری که او کرده و کتباً در وزارت خارجه هست راهنمای کارهای بعدی شده و هنوز دارد بر اساس آن کار میشود.
یك حكم ایدئولوژیك نه شرقی نه غربی نوشتم. حكم را جلوی شهید رجایی گذاشتم خواند و گفت خوب است. میخواهم این را برای تو بزنم. یك دفعه تعجب كردم؛ گفتم من از این كارها نكردهام. فرمودند كه مگر من نخستوزیری كرده بودم؟ انقلاب شد و باید این بار را برداریم.
شیخالاسلام خود را خادم بچههای حزبالله میدانست و در این میان روابط او با سید حسن نصرالله بیشتر و پیشتر از یک رابطه سیاسی بود. در یکی از این مراودات سید حسن نصرالله در نامهای محبتآمیز در سال 1387 از بازگشت شیخالاسلام به وزارت خارجه ابراز خرسندی میکند.
حسین شیخالاسلام در دوره نخستوزیری شهید رجایی و با حکم وی در فروردین ماه 1360 به سمت معاونت سیاسی وزارت خارجه منصوب شد. در بخشی از این حکم آمده است: انتظار دارد خط نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی، این میراث خون هزاران شهید اسلام با کوشش برادران مسلمان و متعهد بر سیاست خارجی و نمایندگیهای جمهوری اسلامی ایران تبلور یابد.
کد خبر: ۶۷۱۱ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۱۲/۱۷
محمدرضا باقری در گفتگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛
محمدرضا باقری یکی از همان افرادی است به واسطه آشنایی و همکاری چهل ساله با مرحوم شیخالاسلام یادماندهها و خاطرات نابی از حسین شیخالاسلام دارد. در یک گفتگوی تفصیلی پای صحبتهای محمدرضا باقری نشستهایم که مشروح آن در ادامه از نظر میگذرد.
این «دیپلمات انقلابی» در سال 1391 طی 6 جلسه، خاطرات خود را در گنجینه تاریخشفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی ثبت و ضبط کرد. آنچه در ادامه میخوانید بخشی از خاطرات منتشر نشده مرحوم حسین شیخالاسلام است.
آبراهامیان تاریخ نگار مشهور در مصاحبه با نشریه «Real News» به بیان دیدگاههای خود در باره انتشار اسناد جدید وزارت خارجه آمریکا، و کودتای 28 مرداد پرداخت.
بهزاد نبوی سخنگوی دولت وقت میگوید:در تاریخ 29 اردیبهشتماه 1360 شخصی بهنام فضلینژاد در حال خارجشدن از وزارت خارجه یك مجموعه اسناد سرّی و طبقهبندی شده را با كیف خود حمل كردهاست. وی ظاهراً از دفتر ریاستجمهوری حكم داشته است