برگی از خاطرات آیت‌الله استادی
وارد مدرسه فیضیه شدم. همه جا به هم ریخته بود. عبا، عمامه و نعلین طلاب روی زمین ریخته بود. پسر مرحوم آقای سدهی (از منبریهای معروف تهران) در قم طلبه بود. دیدم بالای ایوان ایستاده و با صدای بلند به حاضران می‌گفت: «به این وسایل دست نزنید و آنها را جا به جا نکنید، اینها به عنوان سند جنایت رژیم شاه باید همین جور بماند».
کد خبر: ۷۶۲ تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۱/۰۲
