پایگاه مركز اسناد انقلاب اسلامی؛ حبیب الله عسگر اولادی ، مجاهد صادق و یار وفادار انقلاب در كتاب خاطرات خود كه توسط مركز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است به نقل خاطره ای از امام خمینی (ره)می پردازد كه در آن امام نگاه بدیع و متفاوت خود نسبت به امر به معروف و نهی ار منكر را مطرح می نمایند كه در ذیل آمده است.
یك خاطره دیگر اینكه یك روز جمع ما وارد منزل امام خمینی شد. اتاق تقریبا از ما و دیگر ملاقات كنندگان پر بود. امام در چشم مباركشان یك خاصیتی بود وقتی كسی میخواست صحبت را شروع كند و ایشان را نگاه می كردند ، آن شخص یادش می رفت چه می خواهد بگوید . من خودم چند باری اینجوری شده بودم. نماینده ای كه از طرف ما، حالا بنده بودم یا دیگری، می خواستیم صحبت بكنیم نشد كه صحبت كنیم. امام فرمودند " آقایان اگر مطلبی دارید تا یادتان می آید من یك سوالی را مطرح كنم تا هفته آینده كه می آئید راجع به این فكر كنید و جواب بدهید. سوال این است كه امر به معروف و نهی از منكر مگر دو جزء از فروع دین نیست؛ چرا در رساله های عملیه دیگر نیست؟ از چه زمانی از رساله های عملیه برداشته شد؟ چرا برداشته اند؟ چه كسانی برداشته اند؟" بعد فرمودند: " می دانید امر به معروف و نهی از منكر واقعی اش چیست؟ خیال نكنید اگر شما یك نوجوان را بدون آنكه از اعتقادش بپرسید به نماز امر كنید و از او بخواهید كه نماز بخواند این امر به معروف واقعی است؟ خیر این مصداق ضعیفیست و خواهش به اجرای معروف است. خیال نكنید اگر شما در یك ماشین كرایه یا تاكسی نشسته اید از راننده می خواهید كه موسیقی رادیو را خاموش كند این نهی از منكر واقعیست. این یك مصداق خواهش بر ترك منكر است. امر به معروف و نهی از منكر قدرت آمره میخواهد قدرت ناهیه میخواهد. معنای امر به معروف و نهی از منكر این است كه اهل ایمان گرد هم جمع بشوید، نیرو تشكیل دهید و این نیرو قدرت این را داشته باشد كه امر كند قدرت بیابد كه نهی كند. شاید از همین جا بتوانید حدس بزنید كه چه قدرت های شیطانی توسط چه كسانی امر به معروف و نهی از منكر را از رساله های عملیه برداشتند تا قدرت آمره بوجوود نیاید تا قدرت ناهیه به وجود نیاید".
