صلابت امام در مجلس روضه شهادت حاج آقا مصطفی خمینی

بلافاصله بعد از شهادت او که بسیار مرموز بود، موجی از اندوه و یاس در میان مردم و مبارزین شکل گرفت اما بر عکس همه، نحوه برخورد و مواجهه امام خمینی با این واقعه بسیار قابل تامل بود.

آیت‌الله سید محمد خامنه‌ای در بخشی از کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره صبوری امام در ماجرای شهادت آقا مصطفی و نتایج این شهادت در روند نهضت اسلامی می‌گوید: شهادت آقا مصطفی نهضت و حرکت انقلابی را شتاب بخشید و به ضرر رژیم پهلوی و ساواک تمام شد. امام در برابر این ضربه نه تنها سرد نشد بلکه آن را لطف الهی و از "الطاف خفیه" شمرد.

قبول اثر و ضرر ضربه دشمن، ناشی از ضعف است و اندام قوی یک مرد در برابر ضربه دشمن به خوبی دوام می‌آورد و آن را تحمل می‌کند. در مسائل روحی هم همین طور است. اصل رضا به قضای الهی که شیوه اهل معرفت است یکی از نمودهای قوت و قدرت باطن عارف است. امام آنچنان با این لطف خفی الهی برخورد کرد که هم دشمن خرد شد و هم دوستان و انقلابیون روحیه پیدا کردند.

آقای شهاب‌الدین اشراقی، داماد امام، یک بار نقل کرد که ما در نجف حس کردیم امام غم درگذشت پسرش را در درون می‌ریزد و هیچ زاری و عکس‌العملی ابراز نمی‌کند. نگران شدیم که این خودداری از گریه باعث خطر جانی برای امام شود. به مناسبتی یک مجلس روضه و ذکر مصیبت ترتیب دادیم. تا روضه‌خوان مشغول به روضه و ذکر مصیبت شد حضرت امام طبق عادت معمول به شدت مشغول گریه شد. امام خوش گریه بود و حق روضه را خوب ادا می‌کرد. دستمال بزرگی هم داشت که با آن اشک‌هایش را پاک می‌کرد.

آقای اشراقی می‌گفت در این بین که امام مشغول اشک ریختن بود، روضه خوان گریزی به شهادت آقا مصطفی زد. شاید تصور می‌کرد به سبک شدن غصه امام کمک می‌کند، ولی امام به محض شنیدن اسم آقا مصطفی ساکت شد و خودش را جمع و جور کرد و صاف نشست و دیگر گریه نکرد. کاری که برای هر کسی میسر نیست.

این نشان دهنده روح و روحیه قوی و صلابت امام در برابر حوادث بود و همین قدرت و مقاومت امام بود که انقلاب را به مقصد رساند و هشت سال در برابر حمله رژیم بعث عراق و خصومت‌های جانکاه دشمنان مقاومت کرد. شهادت مرحوم آقا مصطفی یک ضایعه بود ولی به سود انقلاب تمام شد.