بازتاب تبعید امام خمینی به ترکیه در رسانههای خارجی
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امام خمینی رهبر نهضت اسلامی مردم ایران در 13 آبان 1343 و در پی یک سخنرانی آتشین و افشاگرانه علیه لایحه کاپیتولاسیون و حمله به رژیم پهلوی، آمریکا و رژیم صهیونیستی به ترکیه تبعید شدند. بر خلاف رسانههاى داخلى، رسانههاى خبرى خارجى درباره تبعيد امام خبرهاى مفصلترى پخش كردند.
در کتاب «سال های تبعید امام خمینی(ره)» که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره واکنش رسانه های خارجی به تبعید امام به ترکیه می خوانیم: خبر تبعید امام به سرعت در رسانه های جهانی مخابره شد. خبرگزاری فرانسه اعلام کرد: «تهران، 5 نوامبر، آيتالله خمينى از روحانيون مذهبى ايران و مخالفين دولت، امشب از كشور تبعيد شد. خمينى در ژوئن 1963 دستگير شد، ولى چند ماه پس از آن آزاد گرديد. دستگيرى وى موجب اغتشاشات خونينى در شهرهاى مهم ايران شده بود. با اعلام تبعيد وى، تعدادى از مغازههاى بازار بسته شده است. اقدامات مجدانهاى از لحاظ امنيت از طرف دولت اتخاذ گرديده، ولى حادثهاى روى نداده است. معلوم نيست آيتالله فعلا در كجا است؛ بعضى اخبار حاكى است كه وى عازم تركيه گرديده است و اخبار ديگر حكايت از تبعيد او به بغداد دارد».
رويترز هم به این موضوع پرداختند. خبرگزاری رویترز خبر داد که «آيتالله خمينى از راه هوا به كشور تركيه ـ هم پيمان ايران ـ منتقل شد و در آن كشور تحت نظر خواهد بود. مشاراليه پس از تصويبنامه لايحه جديد مصونيت مستشاران آمريكايى، با دولت ايران بناى مخالفت را گذاشت.»
همچنين مجله «صوت الاسلام» چاپ بغداد، روزنامهى المنار، مجله "Message" ارگان مدرسه وعاظ شهر لكنهو، روزنامه «الشعب» چاپ الجزاير، «الفجر الجديد» چاپ بغداد، الثوره، چاپ دمشق، «لاپرس» چاپ تونس درباره تبعيد امام خمينى گزارش هايى داشتند.
فعاليتها و اقدامات نيروهاى مبارز براى آزادى امام به سازمانهاى بين المللى نيز كشيده شد. هدف آنها اين بود كه مجامع بين المللى نسبت به اوضاع و احوال ايران حساس شوند. به اين منظور شخصيتهاى حقيقى و حقوقى و مجامع بينالمللى، به ويژه اتحاديهها و گروههاى دانشجويى در اروپا و امريكا با ارسال نامه و تلگراف به سازمانهاى جهان از جمله سازمان حقوق بشر، سازمان عفو بينالملل و شخص دبير كل سازمان ملل راجع به وضع زندانيان سياسى و تبعيد امام به عنوان يك مرجع تقليد كه مصونيت سياسى دارند، آنها را نسبت به رژيم ايران و مسئله حضرت امام به شدت حساس كردند؛ و پس از آن، جريان تبعيد رفته رفته بُعد بين المللى پيدا كرد و باعث عكسالعمل مجامع جهانى شد.
