پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ یکی از شیوه‌های تروریستی سازمان مجاهدین خلق در دهه 60، استفاده از موتورسیکلت بود که در سازمان با عنوان «عملیات واحدهای موتوری» تعبیر می‌شد. در این عملیات، افراد آموزش می‌دیدند که چطور با استفاده از موتورسیکلت، اقدام به ترور کنند. جالب این که اغلب عملیات سازمان منافقین در دهه 60 با این شیوه، با هدف ترور مردم عادی بود.
براساس دستورالعمل منافقین «موتورسیکلت خودروی سبکی است که ویژگی آن در تحرک بالای آن است؛ لذا قدرت مانور و چالاکی زیادی را برای رزمندگان مجاهد خلق فراهم می‌سازد. رزمندگان می‌توانند به وسیله موتور با سرعت زیاد و غافلگیر کردن دشمن، به هدف عملیاتی نزدیک شده و پس از انجام عملیات سریعا از منطقه خارج شوند.»
البته شیوه‌های دسترسی به موتورسیکلت برای انجام عملیات نیز در نوع خود جالب بود و اغلب با توسل به زورگیری و دزدی به دست می‌آمد.
نکته مهمتر این که، این شیوه ترور اغلب برای ترور مردم عادی بود و بر این اساس، هنگامی كه در نشریه سازمان سخن از «مراكز دشمن» به میان می‌آید، بلافاصله مصادیقی مانند: مساجد و كانون‌های فرهنگی وابسته به آن، كلیه مراكز و ساختمان‌های اداری نهادهای انقلابی اعم از سپاه، كمیته امداد امام خمینی، بنیاد مسكن انقلاب اسلامی، جهاد سازندگی و ... ذكر می‌شوند تا مجاهدین خلق بدانند بمب‌های آتش‌زا و نارنجك‌های خود را به سوی كدام اهداف پرتاب كنند.
23 دیماه 1361، نشریه مجاهد – ارگان رسمی سازمان مجاهدین خلق - در صفحات 6 تا 9 از شماره 135 خود، درباره شیوه ترور مردم عادی توسط واحدهای موتوری سخن گفت و آموزش‌هایی را در این باره ارائه داد. از نحوه نشستن بر روی موتور تا چگونگی حمل و استفاده از اسلحه، شیوه حمل مواد آتش‌زا، نحوه فرار از منطقه عملیات و ... در این تئوری سخن رفته است. در این متن نسبتا مفصل، درباره «پرتاب نارنجك و بمب‌های آتش‌زا به مراكز دشمن»، «اعدام انقلابی مزدوران دشمن در مراكز حفاظت نشده جاسوسی و كسب اطلاعات» و «اعدام انقلابی مزدوران منفرد دشمن در مسیر تردد» آموزش داده شده است.
در بخشی از این مطلب چنین آمده است: «یكی از طرح‌هایی كه واحد موتوری بعد از فراگیری و كسب آموزش‌های نظامی مكفی می‌تواند انجام دهد، به هلاكت رساندن تک مزدور دشمن در كوچه و خیابان است...» کاملا مشخص است كه مقصود از مزدور تک و منفرد آن هم در كوچه و خیابان کسی نیست جز مردم عادی یا اعضای عادی سپاه، کمیته، بسیج و ...
در قسمت دیگری از همین مطلب به صراحت سخن از حمله به مراكز كسب و كار مردم به میان آمده است: «برای اعدام مزدوران خودفروخته‌ای كه تحت پوشش‌های مختلف شغلی در مناطق مختلف خود را با محیط هم‌رنگ ساخته و مراكز جاسوسی و كسب اطلاعات دایر كرده‌اند، واحد موتوری بر اساس یک طرح مناسب عملیاتی می‌تواند اقدام كند...»
در این مطلب تصریح شده که «واحد موتوری یکی از ترکیب‌های عملیاتی است که رزمندگان مجاهد طی 18 ماه نبرد مسلحانه برای تهاجم و ضربه زدن به دشمن و نابود کردن سرپنجه‌های اختناق، به کرات از آن استفاده نموده‌اند.» همانطور که می‌دانیم، منظور از «سرپنجه‌های دشمن» یا «سرانگشتان رژیم» در تعابیر سازمان، اعضای عادی بسیج، سپاه، کمیته و در یک کلام، هواخواهان نظام جمهوری اسلامی بود. از این رو مهمترین اهدافی که سازمان در «عملیات واحدهای موتوری» آن را نشانه گرفته بود، نه مسئولین عالی‌رتبه نظام که مردم معمولی بودند که گاهی به جرم ریش داشتن، چهره حزب‌اللهی داشتن و ... به سوژه ترور تبدیل می‌شدند.
واحد موتوری متشکل از دو سرنشین بود که به سلاح‌های سبک از قبیل اسلحه کمری، نارنجک و مواد آتش‌زا مسلح بودند. این عملیات دو نفره، توسط «فرمانده عملیات» و «معاون» او انجام می‌شد که «غالبا فرمانده در عقب نشسته و مسئولیت آتش را به عهده دارد و معاون وی رانندگی موتور را انجام می‌دهد.»
در ادامه همین مطلب، به چند نمونه از عملیات تروریستی واحدهای موتوری سازمان، که در شهرهای مختلف ایران ازجمله همدان، گرگان، تهران و ... صورت گرفته اشاره شده است. جالب این که، یکی از این عملیات، مربوط به سرقت بانک است که با تعبیر «مصادره انقلابی» از آن یاد می‌شود.
