پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ هزارمین نماز جمعه تهران به امامت حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در ۲۶ سال قبل روز جمعه ۸ آبان سال ۱۳۷۷ در دانشگاه تهران اقامه گرديد که خبر آن در تمامی روزنامه های فردای آنروز یعنی شنبه ۹ آبان، بازتاب یافته بود. روزنامه اطلاعات هم متن کامل خطبه های این نماز جمعه را منتشر کرد که رهبر انقلاب در ابتدای خطبه اول یاد امام راحل را گرامی داشته و از همه کسانی که در طول این سال‌های متمادی به نحوی در برگزاری این نماز پرشکوه سهیم بوده اند صمیمانه تشکر کرده و یاد ائمه جمعه فقید و شهید را هم گرامی داشتند و در خطبه دوم نماز هم خطاب به نوجوانان و جوانان هم مطالبی ایراد کرده و درباره برگزاری انتخابات دومین دوره مجلس خبرگان رهبری که در جمعه قبل برگزار شد نظراتی ابراز نمودند و در ادامه به قضیه فلسطین ورود کرده و نکات مهمی را در این زمینه بیان داشتند که به شرح زیر می باشد؛
...مساله بعدی این توافق ننگینی است که باز اخیرا میان صهیونیست‌ها و کسانی که خود را نماینده فلسطینی ها می دانند انجام گرفته است. من مایل نیستم در تفاصیل این مساله وارد بشوم. این را بایستی صداوسیما و مسئولان کشور و مسئولان وزارتخارجه و دیگرانی که توضیح این گونه مطالب بر عهده آنهاست برای مردم ما روشن کنند تا مردم در جريان این مساله ی بسیار زشت و خطرناک قرار بگیرند.
هنوز آن توافق‌هایی که تقریبا در دو سال قبل از این کرده بودند عمل نشده است آمدند یک توافق دیگری که صد در صد علیه مردم مظلوم فلسطین و علیه کشور فلسطین و علیه دنیای عرب و جهان اسلام است امضاء کردند. نشستند با یک کار فشرده در ظرف چند هفته ی کوتاه توافقی را به امضای کسی که خود را نماینده ی مردم فلسطین می داند [ياسر عرفات] رساندند. انسانی حقیر، انسانی خائن، انسانی بشدت فرو رفته در لجنزار خود پرستی و دنیا پرستی، که اصلا لایق نیست انسان او را عضوی از مقاومت فلسطین بداند چه رسد به اینکه بخواهد رهبر آن مقاومت باشد! او در حقیقت مسئولیت تعقيب و دنبالگیری کار مبارزات فلسطینی را بر عهده گرفت یعنی مساله گرفتاری بزرگ دولت صهیونیست را از قبل انقلابیون مسلمان فلسطینی، از دوش او برداشت و به دوش خودش گرفت! این بار را که او باید حمل می کرد این حمل کرد. کار دشمن را آسان کرد! برای انقلابیون فلسطین مشکلات و دردسر درست کرد، دخالت زشت و حضور مداخله جویانه تحکیم آمیز آمریکا را بیشتر کرد.
علاوه بر این، جلساتی است که صهیونیست‌ها و دار و دسته عرفات باید مرتبا هر دو هفته یک بار برای دنبال کردن این کارها داشته باشند! او موظف است جلسه یی با آمریکایی‌ها داشته باشد و به آنها گزارش بدهد که این کارها را کردم، این اشخاص را گرفتم و زندانی کردم این افراد را مجازات کردم اگر زندانی را آزاد بکند آمریکایی ها به او اعتراض خواهند کرد که چرا این زندانی را که از انقلابیون بود آزاد کردی؟! چرا سهل انگاری کردی؟! چرا فلان کس را نگرفتی؟! در اینجا اسرائیل گزارشگر است و فهرست می دهد آمریکا قاضی است و حکم می کند، آقای ياسر عرفات هم مجری حکم آن قاضی است! ننگ بر این انسانهای پست.
البته ظاهر قضیه فعلا این است که این مجموعه مزدور باید فلسطینی ها را قلع و قمع کنند اما این ظاهر قضیه است. اما باطن قضیه این است که باید فلسطینی ها را از همين مقدار سرزمينی هم که دارند برای دراز مدت محروم کنند. ظاهر قضیه این است که مبارزان فلسطینی سرکوب می‌شوند اما باطن قضیه این است که حکومت صهیونیست حتی به همین اندازه ی حضور فلسطینی ها هم قانع نیست کار را آنچنان باید سخت بگیرد آنچنان باید دشوار کند که برای فلسطینی آزاده یی که می خواهد راحت زندگی کند امکان زندگی نماند مگر با نوکری اسرائیل!
آنها می‌خواستند که نقشه ی فلسطین را از روی نقشه ی عالم محو کنند آنها خواستند اسم فلسطین را به فراموشی بسپارند آنها می خواستند ملت فلسطین را در داخل ملت‌های دیگر حل و هضم کنند و از بین ببرند تا چیزی به نام فلسطین باقی نماند. آنچه اتفاق افتاده است درست بر عکس اینهاست. ملت فلسطین از سال ۱۹۴۸ تاکنون به مراتب قویتر، مصمم تر و آگاهتر است و جمعیت افزونتری دارد و شخصیت‌های برتر در میان آنها بیشتر است. اما ملت فلسطین آنچنان است که جمعیت چند میلیونی مجهز صهیونیست‌ها در داخل کاخهای خودشان، در داخل شهرک‌های یهودی نشین خودشان، در داخل مزارع خودشان، از آسایش و امنیت محروم کرده است. همه چیز دارند اما امکان زندگی ندارند. آرامش و امنیت ندارند. این قرارداد برای این است که شاید بتوانند بوسیله دستهای فلسطینی خائن این امنیت را برای خودشان بوجود بیاورند چون تجربه کردند و خودشان نتوانستند میخواهند بلکه بوسیله ی عرفات بتوانند به امنیت دست یابند.
