پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله حاج میرزا محمد ثقفی – پدر گرامی همسر حضرت امام خمینی(ره) – روز 18 مردادماه 1364 به ملکوت اعلی پیوست. آیت‌الله سید حسین بدلا درباره شخصیت علمی و اخلاقی ایشان می‌گوید:
«ميرزا محمد ثقفى از جمله كسانى بودند كه من در مدرسه دارالشفاء در خدمتشان بودم. ايشان قبل از هجرت به قم در مسجدى واقع در محله حياط شاهى، پيش‌نماز بودند. در آن ايام در تهران مدرسه‌اى به نام سپهسالار قديم وجود داشت كه در محله حياط شاهى ساخته شده بود و من هم مدتى در آن تحصيل كردم؛ برخلاف مدرسه سپهسالار جديد كه در جوار مجلس قرار داشت و هنوز هم هست، محله حياط شاهى دنباله بازار پامنار بود و من در برهه‌اى از زمان در آنجا سكونت داشتم. ديوار مدرسه سپهسالار قديم، متصل به ديوار مدرسه مروى بود؛ حتى اگر كسى به بالاى بام مدرسه سپهسالار مى‌رفت، به‌راحتى مى‌توانست داخل مدرسه مروى را ببيند.
به‌دليل قرب مكانى كه با آقاى ثقفى داشتيم، با ايشان ارتباط برقرار كردم و بعدها كه هر دو به قم منتقل شديم، رابطه نزدیک‌تر شد. البته من كم سن‌وسال و ايشان سالخورده بودند؛ ولى در عين حال به‌دليل عنايت و لطفى كه در حق من روا مى‌داشتند، اجازه مى‌دادند كه در محضرشان باشم.
من در حجره امام و گاهى اوقات در مقابل برخى از حجراتِ صحن مطهر حضرت معصومه، خدمت آقاى ثقفى مى‌رسيدم. يكى از خصوصيات برجسته اخلاقى كه در ميرزا محمد ثقفى مشاهده كردم، اين بود كه ايشان اشتباهات علمى و اخلاقى ديگران را با بيانى بسيار محترمانه و محرمانه به آنان يادآور مى‌شدند؛ به‌نحوى كه شخص مخاطب نه‌تنها دچار تكدّر خاطر نمى‌شد؛ بلكه شادمان مى‌گشت.
مرحوم آقاى ثقفى كه امام را به‌عنوان داماد خود برگزيد، شخصيتى بود كه من جداً از لحاظ اخلاقى و نيز علمى، روى ايشان حساب باز مى‌كردم. ايشان اهل هياهو و تشريفات و تشكيلات نبود و حلقه درس هم نداشت؛ ولى به مناسبت‌هايى كه با او برخورد مى‌كردم و بحث‌هايى كه به ميان مى‌آمد، مراتب علمى و شخصيت فوق‌العاده‌اش بروز مى‌كرد. ارتباط من با ايشان، هم در تهران و هم در قم اتفاق افتاد و ساير علما و بزرگان هم به حكم:
ذره ذره آنچه در ارض و سماست
جنس خود را همچو كاه و كهرباست
با ايشان رابطه برقرار كردند؛ از جمله مدرسين بزرگى همچون ميرزا و آقا سيد مهدى تهرانى.»
منبع: هفتاد سال خاطره از آیت‌الله سید حسین بدلا؛ مرکز اسناد انقلاب اسلامی
