پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ مسجد شمشیرگرها یکی از پایگاه‌های انقلاب اسلامی در شیراز بود. آیت‌الله حائری شیرازی از جمله روحانیونی بود که با ایجاد ارتباط با جوانان و هدایت آن‌ها علاوه بر مقابله با بهائیت ، درصدد مبارزه با رژیم پهلوی برآمدند.
مرحوم مهندس رجبعلی طاهری در کتاب خاطرت خود با عنوان «لبخندهای زمستانی» می‌گوید: از همان سال‌های 1342-1343 سنگر من کنار خانه سید علی‌محمد باب در مسجد شمشیرگرها واقع شده بود که با هم دو کعبه بهائی‌ها شده بودند. بنده و انجمن حجتیه این مسجد را محل مبارزه با بهائیت کردیم؛ افراد را دعوت می‌کردیم و سخنرانی می‌شد. آن‌ها افراد متناسب با خود را عضوگیری می‌کردند من هم افراد متناسب با خودم را جذب می‌کردم، ولی در تاسیس این جلسه با هم رابطه حسنه داشتیم.
سپس آقای حائری را دعوت کردم تا در آنجا سخنرانی کنند. آقای حائری تحصیلاتش تمام شده بود و حالت انزوا داشتند نه مسجدی می‌رفتند نه منبری. هر کسی هم پیشنهادی می‌داد نوعاً به سختی قبول می‌کردند. ما با هم هم‌کلاس بودیم و بعد از شش هفت سال مجدد یدیگر را دیدیم. ما در سال 1335 ششم ریاضی را با هم بودیم ام او راهی حوزه علمیه قم شد و من هم دانشکده فنی رفتم. تا اینکه در سال 1342 و بعد از هفت سال ایشان را دیدم و به وی گفتم شما در این مسجد سخنرانی کنید و جوان‌ها را از خطر بهائیت نجات دهید. گفتم اگر به استخاره مقید هستید استخاره کنید، مطمئنا خوب می‌آید. در هر صورت ایشان استخاره کرد و استخاره‌اش هم خوب آمد و در مسجد از وجودش استفاده شد. بعد هم ایشان به این کار علاقمند شد و به خاطر همین جلسات هم تبعید شدند. در 19 تیر 1351 بازداشت شدم و پس از آن، تمام اعضای مسجد شمشیرگرها هم دستگیر شدند.
منبع: لبخندهای زمستانی(خاطرات مهندس رجبعلی طاهری)، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
