مرکز اسناد انقلاب اسلامی

سازمان ملل متحد به‌عنوان یک نهاد بی‌طرف و مرجع، مسئولیت رسیدگی به موضوع بحرین را برعهده داشت و می‌بایست با مطالعاتی دقیق و عمیق، تصمیمی عادلانه و منصفانه را اتخاذ می‌کرد. سازمان ملل به جای همه‌پرسی یا رفراندوم شیوه «پله‌بیسیت» را جهت حل مسئله بحرین برگزید. هیئت اعزامی سازمان ملل هیچ‌گونه پیش‌زمینه فکری و مطالعاتی درمورد بحرین و پیوستگی تاریخی آن به خاک ایران نداشتند و حتی برای این منظور اقدام به مطالعه و تحقیق جامعی نیز نکردند. آن‌ها به شیوه «پله‌بیسیت»، نه از آحاد مردم بحرین، بلکه تنها از افراد و گروه‌های نزدیک به آل‌خلیفه و کسانی که خواهان جدایی از ایران بودند نظرخواهی کردند.

ترجمه یادداشت‌های سیاسی ایران ار. ام بارل، شامل گزارش‌های سفارت بریتانیا در ایران اواخر قاجار، به جلد پنجم رسید.

مجید تفرشی می‌گوید: وزارت خارجه آمریکا در سه دهه اخیر، به دلیل فشار شدید محققان، رسانه‌ها و افکار عمومی دست به انتشار گزینشی برخی از اسناد مرتبط با تحولات سال‌های نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران و کودتای 28 مرداد زده است. او معتقد است: آن چه که طی دو مرحله توسط دولت آمریکا درباره اسناد ایران در سال‌های 1950 تا 1953 منتشر شده، مطلقا بر اساس وظیفه و مسئولیت قانونی نیست و تنها روشی برای از سر باز کردن از وظیفه اصلی قانونی آزادسازی اسناد است. او تلاش BBC در انتشار اسناد 28 مرداد را هدفمند و مغرضانه و به منظور ارائه اطلاعات ناقص، نادرست و ابزاری تاریخی برای اهداف غیرعلمی خود می‌داند.

شهربانی کل کشور در گزارشی به وزارت کشور در اول شهریورماه 1324 آزادی آیت‌الله کاشانی را بدین شرح گزارش نموده است: «برطبق گزارش شماره 1009 شهربانی کرمانشاهان معروض می‌دارد آقای حاجی سیدابوالقاسم کاشانی که در اردوگاه انگلیسی‌ها تحت نظر بود، عصر روز 24 ماه جاری مرخص و در خانه‌ آقای حاجی اسماعیل سالمی ‌علاف وارد شده؛ عده‌ای از اهالی نامبرده را دیدن نموده‌اند.»