در سه كشور ایران، فرانسه و آمریكا كه در این كتاب بررسی شدهاند، تفكیك قوا در قوانین اساسی آنها پذیرفته شده و ساختار كلی حكومت را سه قوهی مقننه، مجریه و قضاییه تشكیل میدهند. در آمریكا با این كه اصل تفكیك قوا در نظر به صورت كامل پذیرفته شده است ولی در عمل، با وجود اختیارات بسیار گسترده برای رییس جمهور، عملا قوهی مجریه، سایر قوای كشور را تحت سلطهی خود دارد و ارادهی شخص رییس جمهور بدون كنترل مؤثر آن از سوی سایر قوا اجرا میشود. در فرانسه نحوهی تنظیم روابط و مناسبات بین قوای مختلف، رژیمی نیمه ریاستی و نیمه پارلمانی را تشكیل داده است. در جمهوری اسلامی ایران، طبق اصل 57 قانون اساسی، قوای سه گانهی مجریه و مقننه و قضاییه، از هم مستقل هستند، ولی همهی آنها تحت نظارت عالیهی مقام رهبری قرار دارند. بنابراین ساختار حاكم در جمهوری اسلامی شبیه نظرات كسانی است كه به وجود قوهی چهارم جهت تعدیل سایر قوای مستقل از هم معتقدند.