نقد علمی از راهكارهای مناسب در مواجهه با آثار پژوهشی در حوزههای مختلف تحقیقی است كه ضمن نشان دادن نقاط قوت و ضعف آثار بر غنای آن میافزاید. این مسئله در حوزهی علوم انسانی و بهویژه تاریخ بشر نمایان و محسوس است. دخالت ارزشهای فردی و گروهی در علوم انسانی سبب میشود تا با مطالعهی برخی «برداشتها» قلب و ذهن خواننده به سمت و سویی خاص هدایت شود.در این میان، انقلاب رویدادی است كه به جرأت میتوان آن را مهمترین و متحولكنندهترین رخداد در عرصههای مختلف هر كشور و ملتی بهشمار آورد. تغییرات پیدرپی و عمیق در جزئیترین مسائل جامعه و تحول آنها در جهتی دیگر با سرعتی بالا و پیچیدگی جریانها و افراد دخیل در آن میتواند زمینههای بسیار خوبی برای نقد آثار مربوط به آن باشد. جریانسازی در عرصهی تاریخی از جمله مسائلی است كه اگر با نقدی منسجم و متكی به منابع عینی و ملموس تاریخی همراه شود به احتمال زیاد از انحراف ذهنی خواننده جلوگیری به عمل خواهد آمد.برخی از مورخان داخلی و خارجی در بازگویی و تحلیل تاریخ انقلاب اسلامی ایران دیدگاههایی ارائه نمودهاند كه با واقعیتهای این واقعهی عظیم همخوانی چندانی ندارد و نیازمند بررسی و نقد علمی است.مركز اسناد انقلاب اسلامی بهعنوان مركزی تخصصی در حوزهی تاریخ انقلاب اسلامی، در راستای انجام رسالت خود در مطالعه و تدوین تاریخ انقلاب اسلامی، گام دیگری در كنار فعالیتهای پژوهشی متداول خود برداشته و طرح بررسی و نقد آثار مكتوب دربارهی انقلاب اسلامی ایران را در دستور كار خود قرار داده است. تاكنون شش جلد از این مجموعه منتشر شده و اینك هفتمین كتاب مجموعهی مذكور شامل شش مقاله در نقد شش كتاب مربوط به حوزهی انقلاب اسلامی، تقدیم علاقهمندان مطالعات انقلاب اسلامی میشود.