مردم بحرین درحالی مظلومانه جنبش اعتراض آمیز خود را شروع كردند كه رژیم آل خلیفه از هیچ اقدامی برای سركوب این قیام فروگذاری نكرد. انقلاب مردم بحرین در واقع در سلسله انقلاب های منطقه بود كه پس از خودسوزی محمدبوعزیزی جوان دست فروش تونسی، آغاز گردید. بی عدالتی، وابستگی های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی دولت های حاكم به نظام سلطه ی جهانی استقلال خواهی و از همه مهم تر اسلام خواهی اكثریت مردم این كشورها، از عوامل و زمینه های بیداری اسلامی در دوره ی جدید است. در همین راستا باید اشاره كرد پیروزی اسلام گراها بعد از انقلاب در انتخابات آزاد نشان دهندهی خواست واقعی مردم است. اما در مقابل فرضیه بیداری اسلامی گروهی از لیبرال ها این حركت را بهار عربی نامیدند و ماهیت آن را دموكراسی خواهی میدانستند و گروه دیگر آن را پاییز امپریالیسم میخواندند و ماهیت این انقلاب را مبارزه با سرمایه داری می دانستند. اما در واقع بیداری اسلامی تركیبی از خواسته ای اسلام خواهی، عدالت خواهی، استقلال خواهی و دموكراسی خواهی بوده است. بی تردید نهضت مردم مظلوم بحرین نیز ماهیتی ضد استبدادی، ضد استكباری و اسلام خواهی داشته است. انقلاب مردم بحرین علیه نظام این كشور از 14 فوریه 2011 شروع شد و با وجود سركوبهای نظام داخلی و حمایت های بین همچنان به راه خود ادامه میدهد. وجود اكثریت شیعی در این كشور باعث شد تا ارتجاع منطقه و نظام سلطه جهانی تلاش كنند صدای این مردم بالخصوص در بحرین شنیده نشود. چرا كه پیروزی مردم مظلوم بحرین نوید تاسیس سومین نظام سیاسی شیعه بعد از ایران و عراق را در منطقه می داد و همین موجب واهمه ی حكام منطقه و اربابان آنها شده است. به طوری كه در ۱۵ مارس همزمان با ورود وزیر دفاع آمریكا رابرت گیس نیروهای نظامی عربستان و پس از چند روز هم نیروهای اماراتی راهی بحرین شدند و روز خشن و خونینی را برای مردم معترض بحرین ایجاد كردند.مردم بحرین با آغاز انقلاب 14 فوریه، با خشن ترین و شدیدترین سركوب ها از سوی رژیم آل خلیفه مواجه شدند و حتی در اقدامی بر خلاف قوانین بین المللی، عربستان سعودی و امارات نظامیان خود را برای سركوب مردم بحرین به این جزیره اعزام كردند.این اثر به تبیین نهضت بیداری مردم بحرین و پیامدهای آن پرداخته است كه امید است برای علاقه مندان به مطالعات جنبش های اسلامی مفید واقع شود.