پیشنهاد محرمانه شریعتمداری به ساواک بعد از بازداشت امام خمینی +سند
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ از اواخر اردیبهشت‌ماه 1342، مقامات رژیم پهلوی می‌دانستند که با شروع ماه محرم، مردم به رهبری مراجع و روحانیون و در راس آنها امام خمینی نسبت به جنایت‌های رژیم در فیضیه و... واکنش نشان خواهند داد از این رو در 12 خرداد گردان ویژه‌ای از مأموران شهربانی به دستور سپهبد نصیری، ریاست وقت شهربانی کشور، برای سرکوب تظاهرات احتمالی مردم در ۱۳ خرداد (روز عاشورا) آماده شد.
از سوی دیگر، ابهری، پیشکار سید کاظم شریعتمداری نیز به ساواک قم چنین رهنمود داد: «بعد از ظهر عاشورا درب مدرسه فیضیه قفل شود و چند تن از مأموران انتظامی در داخل و پشت بام باشند و از ورود اشخاص جلوگیری کنند. در این صورت (امام) خمینی از رفتن به مدرسه فیضیه منصرف می‌شود. اگر لازم شود، چند تیر هوایی شلیک شود و موضوع به کلی منتفی خواهد شد. اگر (امام) خمینی به مدرسه فیضیه برود، جنجالی به پا خواهد کرد.»
تلاش مشترک رژیم و نزدیکان شریعتمداری جهت جلوگیری از سخنرانی امام خمینی به جایی نرسید و ایشان در سخنرانی تاریخی خود در عاشورای 1342 به اعمال خلاف و جنایت‌های رژیم پهلوی مانند حمله به فیضیه و برگزاری رفراندوم (همه پرسی اصول ششگانه) سخت حمله کردند.
به دنبال این سخنرانی تاریخی، شبانگاه ۱۵ خرداد مأموران رژیم پهلوی، امام خمینی را به اتهام اقدام بر ضد امنیت داخلی مملکت دستگیر کردند و با خود به تهران بردند.
خبر این دستگیری، قیام خونین 15 خرداد را در پی داشت که طی آن، مردم به صورت خودجوش در خیابان‌ها به تظاهرات و زد و خورد با مأموران رژیم پرداختند.
در شهر قم نیز تظاهرات شدیدی برپا شد و مردم در خانه‌های مراجع گرد آمدند و تقاضای اقدامات انقلابی داشتند، اما در این میان سیدکاظم شریعتمداری محرمانه با ساواک تماس گرفت و از ساواک تقاضا کرد خانه وی محاصره شود و اجازه رفت و آمد به مردم داده نشود و وی به نام ملاقات با شاه به تهران حرکت کرده و چند روزی آنجا مخفی شود یا به طور ظاهری به مشهد یا حرم حضرت عبدالعظیم تبعید شود.
او دلیل این پیشنهاد را «خلاصی خود از جوابگویی به مراجعین و رفع تکلیف» وانمود کرده و گفته بود: «در غیر این صورت مجبور به همدردی با (امام) خمینی خواهد بود.»
