سندی از تبعید آیت‌الله مهدوی کنی به بوکان در سال 1354/ استقبال مردم بوکان از آیت‌الله مهدوی کنی
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی از روحانیون مبارز و انقلابی بود که اسناد ساواک روایت‌های بسیاری از مبارزات وی ثبت کرده‌اند. وی که سابقه چندین بار بازداشت و دستگیری در پرونده خود داشت در سال 1354 به خاطر مبارزات پیگیرانه خود با رژیم پهلوی به سه سال اقامت اجباری در بوکان محکوم شد.
رژیم قصد داشت با تبعید آیت‌الله مهدوی کنی به بوکان، پایگاه وی در تهران را خاموش کند. اما وقتی وی پس از ورود به بوکان با استقبال مردم مواجه شد رژیم پهلوی دریافت که این سیاست با شکست مواجه شده است چرا که مردم بوکان نیز آماده مبارزه با رژیم پهلوی بودند و حضور شخصیت مبارزی چون آیت‌الله مهدوی کنی فرصت مناسبی برای آنها بود.
در کتاب "یار امام، یاور رهبر" که توسط موسسه فرهنگی هنری مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده و به بررسی سیر زندگی و مبارزات آیت‌الله مهدوی کنی می‌پردازد، درباره تبعید مرحوم مهدوی کنی به بوکان می‌خوانیم: در سال 1354 ساواک آیت‌الله مهدوی کنی را «یکی از روحانیون ناراحت و افراطی» می‌دانست که از هر فرصتی «برای تحریک مردم به اخلال در نظم عمومی» و «انجام اقدامات علیه مصالح مملکت» استفاده می‌کند.
از همین رو بود که ساواک پیشنهاد داد که آیت‌الله مهدوی کنی را سه‌سال به بوکان در استان آذربایجان غربی تبعید کنند.
بر این اساس در روز 6/6/1354 در فرمانداری نظامی تهران جلسه‌ای تشکیل شده و همان‌طور که ساواک درخواست کرده بود، آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی را «به اتهام اخلال در نظم و امنیت اجتماعی به‌مدت سه سال اقامت اجباری در منطقه بوکان از توابع مهاباد محکوم» کرد.
شب 23 ماه مبارک رمضان (07/07/1354)، آیت‌الله مهدوی کنی در مراسم احیاء، برای بازگشت امام‌خمینی از تبعید، دعا کرد و مردم هم بلند آمین گفتند.
وقتی مراسم شب احیاء در حدود دو بامداد به اتمام رسید، ماموران کلانتری آیت‌الله مهدوی کنی را دستگیر کرده و مستقیم به کلانتری بردند. بلافاصله ایشان را از طریق کرمانشاه و سنندج به بوکان تبعید کردند.
ساواک تصور کرده بود با دورکردن آیت‌الله مهدوی کنی از پایتخت و تبعید او به بوکان، وی دست از مبارزه بر می‌دارد؛ اما این خیال به‌زودی با استقبال گرم مردم این سرزمین از وی باطل شد و مردم بوکان اتحاد شیعه و سنی را بار دیگر بر دشمنان نمایان ساختند.
