روایتی از شجاعت حجت‌الاسلام حسینیان در مواجهه با تهدیدهای باند سید مهدی هاشمی
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله حسینیان که به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی «روحانی مجاهد» و «خستگی‌ناپذیر» بود در سحرگاه 4 شهریور 1399 چشم از جهان فروبست. به بهانه اولین سالگرد درگذشت آن مرحوم، به سراغ یکی از دوستان قدیمی حجت‌الاسلام حسینیان رفتیم؛ کسی که سابقه دوستی‌اش با مرحوم حسینیان به دهه 50 برمی‌گردد؛ حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید علیرضا صدر حسینی خاطرات و یادمانده‌های ناشنیده‌ای از حجت‌الاسلام حسینیان دارد. او که در شهریور 1399 بر پیکر دوست قدیمی‌اش روح‌الله حسینیان نماز خواند، در گفتگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی، از حدود نیم قرن دوستی و آشنایی با او سخن می‌گوید.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید علیرضا صدر که رفاقت دیرینه‌ای با حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله حسینیان دارد، درباره اولین آشنایی‌اش با آن مرحوم گفت: آشنایی ما با مرحوم حسینیان به دوران طلبگی در مدرسه حقانی به سال‌های 52-53 شمسی برمی‌گردد. در دوران طلبگی مدرسه حقانی آقای حسینیان با آقای حجازی هم مباحثه بودند. آنطور که خاطرم هست ایشان با آقایان محسنی‌اژه‌ای، اکبریان و پورمحمدی هم‌سطح بودند.
وی درباره فعالیت‌های انقلابی طلاب مدرسه حقانی گفت: تاقبل از اینکه راهپیمایی‌ها اوج بگیرد، فعالیت‌های انقلابی در مدرسه حقانی به صورت زیرزمینی صورت می‌گرفت و افرادی که در این جریانات نقش مهمی داشتند غالبا ناشناس بودند. وقتی که تظاهرات اوج گرفت طلاب مدرسه حقانی در تظاهرات شرکت داشتند.
وی یادآور شد: بعد از پیروزی انقلاب، آقای حسینیان و یک سری از دوستان مدرسه حقانی وارد حوزه قضایی و دادستانی شدند. من در این ایام جای دیگری مشغول به خدمت بودم. در این مقطع آقایان رئیسی، پورمحمدی و اکبریان بیشتر با آقای حسینیان مراوده داشتند.
حجت‌الاسلام صدر درباره مجاهدت‌های مرحوم حسینیان در پرونده سید مهدی هاشمی گفت: یکی از اقدامات برجسته آقای حسینیان به ماجرای آقای منتظری برمی‌گردد. آقای حسینیان نقل می‌کردند: هنگامی که در قضیه آقای منتظری ورود کردم، عده‌ای به من گفتند «چرا این کار را انجام می‌دهی؟ چند وقت دیگر منتظری رهبر می‌شود؛ خودت را با او وارد درگیری نکن». به آقای حسینیان گفته بودند که: «منتظری دار و دسته خطرناکی دارد. مگر ندیدی آیت‌الله شمس‌آبادی را چگونه کشتند؟ بلایی هم سر تو می‌آورند!» آقای حسینیان کاملا در معرض همان خطری بود که مرحوم شمس‌آبادی به آن دچار شد. ایشان در پاسخ به این صحبت‌ها گفته بود: «عیبی ندارد؛ من تا آخر ایستاده‌ام.» واقعا در این قضیه هیچ کس قادر نبود مثل آقای حسینیان عمل کند که حاضر باشد از همه چیز، از جان و آبرویش بگذرد و از اصل انقلاب و راه امام دفاع کند. آقای حسینیان به واسطه اینکه دادستان ویژه روحانیت بود زودتر از همه وارد این ماجرا شد.
وی درباره خصوصیات مرحوم حسینیان گفت: ایشان خصوصیات اخلاقی منحصربه‌فردی داشتند. آقای حسینیان دارای سلامت مالی و اخلاقی بودند و دلبستگی به مسائل دنیایی نداشتند. من این موارد را از نزدیک شاهد بودم. ایشان فرد بامعرفتی بود. بسیار اخلاق مدار بودند. آقای حسینیان با اینکه در کار جدی بودند ولی فرد بسیار خوش مشربی بودند. وقتی که در جمع دوستان حاضر می‌شدند گل سرسبد مجلس بودند. در عین حالی که خوش مشرب و خوش اخلاق بودند، در پایداری بر مواضع مثل ایشان سراغ نداشتیم. آقای حسینیان در راه انقلاب و عقیده‌اش ملاحظه هیچ چیزی را نمی‌کرد؛ به نظرم در این زمینه ایشان نظیر نداشتند. مرحوم حسینیان تا آخرین روز حیاتش بر سر مواضع خود ایستاد.
حجت‌الاسلام صدر ادامه داد: آقای حسینیان در اثر همین ایستادگی، چند سال آخر دیگر در جلسات مدرسه حقانی شرکت نمی‌کردند. در مدرسه حقانی جلسه‌ای بود که سالیان طولانی این جلسه ادامه داشت. آقای حسینیان هم از اعضای ثابت این جلسه بود. هنگامی که ایشان مشاهده کرد بعضی از افراد از مواضع انقلابی‌شان عدول کرده‌اند دیگر در آن جلسه شرکت نکرد. این نشان از صلابت ایشان داشت. ایشان می‌گفت وقتی می‌بینم مواضع برخی دوستان با مواضع انقلاب همخوانی ندارد، ترجیح می‌دهم دیگر در جلسات شرکت نکنم.
وی افزود: آقای حسینیان نسبت به جریان اصلاحات موضع تندی داشتند و اعمال آنها را برای انقلاب مضر می‌دانستند. در ایام فتنه 88 هم این موضع‌شان ایشان را به سمت احمدی‌نژاد متمایل کرد. دیدگاه منفی آقای حسینیان نسبت به اصلاح‌طلبان باعث شد تا ایشان جناح مقابل و احمدی‌نژاد را تقویت نمایند. در یکی از آخرین دیدارهایی که با هم داشتیم موضع‌ایشان نسبت به احمدی‌نژاد عدول کرده بود و نسبت به او دیگر بی‌تفاوت بودند.
حجت‌الاسلام صدر یادآور شد: مرحوم حسینیان در سال‌های آخر حیات خود دچار بیماری شده بودند. در اثر این بیماری دردمند شده بودند. اما من در این ایام یکبار هم ندیدم گلایه‌ای داشته باشند و بسیار با روحیه بودند و بیماری نتوانسته بود ایشان ر ا از پای درآورد و فعالیت‌هایشان را متوقف کند. ایشان تا اواخر عمر هم با نشاط و سر زنده بودند. چیزی که از رفتار مرحوم حسینیان مشهود بود این بود که ایشان دلبستگی‌شان نسبت به دنیا کم بود.
وی در پایان تصریح کرد: نکته آخری که باید بگویم ارادات وافر ایشان به حضرت‌آقا بود. آقای حسینیان در سخنرانی‌شان که از تلویزیون هم چند باری پخش شد مطالبی با این مضمون اعلام کردند؛ «عده‌ای از هواداران آقای منتظری گفته‌اند ما کاری می‌کنیم که خواب از چشم رهبری گرفته شود. من هم اعلام می‌کنم: من که شاگرد شاگرد مقام معظم رهبری هستم کاری می‌کنم که شما آرامش نداشته باشید. شما می‌خواهید خواب را از چشمان رهبری بگیرید؟! من در مقابل شما می‌ایستم و شما را به ذلت می‌کشانم.» انصافا ایشان از ارادتمندان حقیقی حضرت‌آقا بودند و اعتقاد عمیق قلبی نسبت به حضرت آقا داشتند.
