سید مجتبی نواب صفوی

سید مجتبی میرلوحی؛ معروف به «نواب صفوی» در 1303 درخانی آباد تهران به دنیا آمد. پدرش سیدجواد ازروحانیون بی باكی بودكه پیشه‌ وكالت اختیاركرده بود و به علت درگیری باعلی‌اكبرخان داور، وزیر عدلیه وقت سه سالی را درزندان رژیم رضاشاهی گذرانده بود. سیدمجتبی تحصیلات خودرا در مدرسه‌ حكیم نظامی تهران و مدرسه صنعتی آلمانی‌ها ـ رشته مكانیك ـ تداوم داد و سپس وارد مدرسه‌ مروی شد.

وی دركنار تحصیلات كلاسیك به تحصیل علوم دینی درمسجدی درخانی آباد نیر اهتمام ورزید. سپس به استخدام وزارت نفت درآمد وبه شركت نفت آبادان منتقل شد.درپی رفتار توهین‌آمیز از متخصصین انگلیسی به كارگری ایرانی،كارگران راتشویق به اعتراض و اجرای قصاص كردكه این امر منجربه تحت تعقیب قرار گرفتنش شد و در پی آن، شبانه به وسیله‌ی قایق به عراق فرار كرد و به شهرمقدس نجف رفت.درنجف،درمحضر درس آیات عظام حسین قمی و محمدتهرانی شركت كرد.

درپی دریافت حكم ارتدادكسروی كه اقداماتی راعلیه مبانی تشیع شروع كرده بود، به كشور بازگشت و در 8 اردیبهشت 1324كسروی رادرچهارراه حشمت الدوله هدف گلوله قرار داد كه كارگر نشد وك سروی جان سالم به‌دربرد.وی درپی آن بازداشت و زندانی شد، ولی چندی بعد آزاد شد و جمعیت فداییان اسلام را برای مقابله با مخالفان مذهب واستقرار قوانین شریعت اسلامی در جامعه تشكیل داد.اولین اقدام این جمعیت اعدام انقلابی احمد كسروی در 20 اسفند 1324 بود.

وی كه به مدت یك دهه به عنوان آرمان خواه اسلامی در صحنه‌ی سیاسی كشور حضورداشت، به مقابله با هرگونه اقدام ضد دینی می‌پرداخت كه از آن جمله می‌توان به اعدام انقلابی هژیر و رزم آرا اشاره كرد. جمعیت فداییان اسلام درمهر1334مبادرت به اعدام انقلابی نا موفق حسین علا، نخست وزیروقت نمود كه نواب صفوی درپی آن دستگیر شد وپس از یك محاكمه جنجالی،همراه باچهار نفرازهمرزمانش به اعدام محكوم شد و در 27دی 1334همراه با همرزمانش به شهادت رسید.