کد خبر: ۴۱۳۷
نقشه ساواک برای تضعیف جایگاه آیتالله گلپایگانی در سال 48 +سند
در سندی به تاریخ 1348/10/30 رئیس ساواک قم طی گزارشی به اداره کل سوم ساواک راهکارهایی را برای تضعیف آیتالله العظمی گلپایگانی پیشنهاد داد.
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ پس از تبعید امام خمینی در دهه 40، آیتالله سیدمحمدرضا گلپایگانی از جمله مراجع و علمایی بود که در برابر اقدامات و برنامههای ضددینی رژیم پهلوی به مقابله میپرداخت. از این رو رژیم طاغوت درصدد تضعیف جایگاه آیتالله گلپایگانی در حوزه های علمیه و سراسر کشور برآمد.
در سندی به تاریخ 1348/10/30 رئیس ساواک قم طی گزارشی به اداره کل سوم ساواک راهکارهایی را برای تضعیف آیتالله العظمی گلپایگانی پیشنهاد میدهد که متن سند به این شرح است:
پیشنهادات زیر جهت تضعیف آیتالله گلپایگانی ذیلاً به عرض میرسد تا در صورت تصویب و موافقت به موقع [به] اجراء گذارده شود.
1. بیمارستان گلپایگانی به وسیله آقای دکتر امامی که حقوقبگیر اداره بهداری شهرستان قم میباشد اداره میشود و سهمیه دارو را نیز بهداری قم در اختیار این بیمارستان میگذارد. پیشنهاد میشود حال در موضوع ادغام بیمارستانهای این شهرستان به سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی به مرحله اجرا درآمده و احکام آن نیز رسیده دکتر امامی به محل خدمت خود یعنی سازمان شاهنشاهی احضار و سهمیه دارو نیز قطع گردد و در صورت مراجعه عوامل گلپایگانی برای دریافت دکتر و دارو جواب داده شود چنانچه بیمارستان کلاً در اختیار سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی درآید و تحویل و تحول شود البته دکتر و دارو مثل سایر بیمارستانها به او داده خواهد شد و در غیر اینصورت مجوز قانونی جهت اجرای این عمل وجود ندارد.
2. ورود شخصیتهای مرکز به قم و ملاقات با آیتالله گلپایگانی و اشاعه این ملاقات به وسیله مأمورین ساواک در منطقه و بعضا انعکاس این ملاقات در جراید
3. تعویض نمایندگان فعال گلپایگانی از شهرستانهایی که در حال حاضر به نفع گلپایگانی فعالیت مینمایند.
4. احضار سید مهدی گلپایگانی و علی صافی به ساواک به عناوینی که قبلاً طرح آن تهیه شده و چون به طور حتم حاضر نخواهند شد آنها را جلب و بعضاً 24 ساعت در ساواک نگهداری شوند و در صورت تصویب یکی از این روزها پس از جلب با خود اینجانب در ماشین رئیس ساواک بنشیند و پس از گردش در شهر در حال خیلی صمیمی به ساواک آورده شود. البته این کار مستلزم پیشبینیهای لازم در ستاد مرکزی میباشد که موجبات بزرک شدن نامبردگان را فراهم نسازد.