مروری بر خصوصیات اخلاقی و رفتاری شهید عباس بابائی

پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی- سید محمدجواد قربی؛ تداوم رسالت‌های انقلابی با خون شهیدان آمیخته است؛ نیروهایی که در راه آرمان و عقیده از جان و مال خویش گذشتند تا به اعتلای نظام جمهوری اسلامی کمک نمایند. از جمله این شهدا، شهید عباس بابائی است که مشی و رفتار او می‌تواند سرمشق همگان باشد. او دارای خصلت‌ها و خصوصبات متعالی در حوره فردی، اجتماعی و سیاسی بود که در این نوشتار کوتاه به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

تواضع و فروتنی

شهید بابائی نمود واقعی تواضع بود. سرهنگ عطایی، یکی از یاران همرزم شهید بابایی، درباره تواضع و فروتنی او چنین می گوید: «شهید بابایی، مسلمانی بسیار متواضع و بدون تکبر بود. بارها دیده می شد که به کارگران ساده پایگاه، مثل باغبان ها، نظافت چی ها و… کمک می کرد. او در آن زمانی هم که فرمانده پایگاه بود، در روزهای عاشورا و ایام سوگواری، عضو ثابت مراسم عزاداری بود. بابایی با پای برهنه در جلوی صف های عزاداران حسینی حرکت می کرد و به نوحه خوانی و مرثیه سرایی می پرداخت. این رفتار و سیره عملی او، باعث شد که شاگردان بسیار خوبی تربیت و به جامعه نیروهای هوایی کشور تقدیم کند.»[1]

ساده زیستی

زندگی شخصی شهید بابائی سرشار از ساده زیستی و دوری از تجملات بود. حجت الاسلام و المسلمين محمدي گلپايگاني نقل می کند؛ «...چيزي را كه من در ايشان نيافتم،‌علاقه،‌توجه و فريفتگي به ماديات و زرق و برق دنيا بود. زندگي بسيار ساده اي داشت. بارها به من مي گفت كه هيچ وقت خمس بدهكار نمي شود و اصلا مهلت نمي دهد، خمسي به گردنش بيفتد و سرماه از حقوقش به اندازه مخارجش برمي دارد و بقيه را مي دهد در راه خدا.» [2]

مادر شهید در خصوص ساده زیستی و زندگی بی تکلف او نقل می کند؛ «و وقتی که لباسهایش چرک می شد، بی آنکه کسی بداند، خودش می شست و به تن می کرد. عباس هیچ گاه کفش مناسبی نمی پوشید و بیشتر وقت‌ها پوتین به پا می کرد. عقیده داشت که پوتین محکم است و دیرتر از کفش‌های دیگر پاره می شود و آن قدر آن را می پوشید تا کف نما می شد. به خاطر می آورم روزی نام او را در لیست دانش آموزان بی بضاعت نوشته بودند. دایی عباس، که ناظم همان مدرسه بود. از این مساله خیلی ناراحت شد و به منزل ما آمد. از ما خواست تا به ظاهر و لباس عباس بیشتر رسیدگی کنیم تا آبروی خانواده حفظ شود. من از سخنان برادرم متاثر شدم. کمد لباسهای عباس را به او نشان دادم و گفتم: نگاه کن. ببین ما برایش همه چیز خریده ایم؛ اما خودش از آنها استفاده نمی کند. وقتی هم از او می پرسم که چرا لباس نو نمی پوشی؟ می گوید: در مدرسه شاگردانی هستند که وضع مالی خوبی ندارند. من نمی خواهم با پوشیدن این لباسها به آنان فخر فروشی کنم.»[3]

تصمیم گیری صحیح و مناسب در شرایط مختلف

شهید بابائی را می توان یک «متخصصِ متعهد» دانست[4]؛ زیرا همواره تلاش داشت بهترین تصمیمات را در فعالیت های خود داشته باشد و اگر متوجه می شد که در تصمیم گیری دچار اشتباه شده است، نظرات دیگران را میپذیرفت؛ زیرا هدفش موفقیت در ماموریت های محول شده بود. سرتيپ خلبان سيروس باهري، همرزم شهيد عباس بابايي و مدير عامل شركت پشتيباني و نوسازي بالگردهاي ايران در این خصوص اشاره می کند؛ «در تصميم گيري ها خيلي خونسرد و اهل بررسي بود. اجازه مي داد آدم ها و ديدگاه هاي مختلف يك موضوع را بررسي كنند، بعد هم كه به ايشان مي گفتند خيلي رازدار بود و فاش نمي كرد، صبور بود و به موقع تصميم مي گرفت، پاي آن هم مي ايستاد مگر اين كه راه بهتري توصيه مي شد. اين برايش كسرشان نبود كه از نظرش برگردد و يك تصميم ديگري بگيرد.»[5]

توجه به مصالح جمعی و دوری از منفعت گرایی شخصی

شهید بابائی به جای تاکید بر منافع و مصالح شخصی، توجهش به نیازهای جمعی و منافع ملی بود و همه اقدامات وی در راستای برطرف کردن نیازهای جمعی بود و در این مسیر هرگز تلاش نکرد که برای رسیدن به منافع شخصی، مسئولیت های خود را فراموش کند.

در برخی از خاطرات نقل شده است؛ «برخورد او با تمامي همکاران، دوستان و زيردستانش به عطوفت و مهرباني بود. ساده زيست بود و هيچ گاه منافع خود را در نظر نمي گرفت. همواره آماده خدمت به خلق بود و با گشاده رويي برخورد مي کرد. با موقعيتي که داشت، گاهي شب ها هم تا صبح در کنار ساير خلبان ها پرواز مي کرد. حتي گاهي از طريق مقامات بالاتر، از او خواسته مي شد که چون معاون عمليات نيرو هوايي است، پرواز نکند، ولي او کنار خلبان ها بود و با آنها پرواز مي کرد تا احساس نکنند که ستادي و پشت ميزنشين شده، بلکه عملياتي بود و اين به ديگران قوت قلب مي داد. او هميشه خود را در مواجهه با مشکلات ديگران مي ديد و مي گفت اگر در خانه اي کوچک تر زندگي مي کنم مي خواهم خودم را لمس کنم و گرفتاري هاي آنها را ببينم.» [6]همسر ایشان نقل می کند که ایشان برای انجام کارهای اداره گاهاً چند روزی را به سختی کار می کرد و حتی نمی خوابید.[7]

مردمداری

خدمت به مردم از روحیات بارز شهید بابائی بود. به همین دلیل بود که همرزمان وی تاکید می کنند مردمداري شهيد بابايي يکي از مهمترين مولفه هاي شخصيت آن بزرگوار بود. روحيه بخشايش گر او سبب مي شد همگان به گردش جمع شوند و اين عاملي براي نزديکي وي با ديگران بود.[8] وی به اختلافات دوستان و اعضای نزدیک خانواده رسیدگی می کرد. اگر کسی کمک مالی نیاز داشت، با رعایت شان و کرامت او، کمک لازم را به او می کرد.[9]

محمدحسين صادق زاده نقل می کند؛ «بابايي همواره به دنبال آن بود که راهي براي خدمت به مردم بيابد. هميشه در پي سرکشي به روستاهاي اطراف اصفهان بود تا با مشکلات مردم آشنا شود و خدمتي انجام دهد. در يکي از اين رفت و آمدها، به روستايي رفتيم که هيچ گونه امکانات بهداشتي نداشت. بابايي از مردم آن روستا نيازهايشان را پرسيد و در فاصله اي کم و با هزينه شخصي دست به کار ساختن حمامي برايشان شد. همچنين برق را نيز برايشان فراهم کرد».[10]

روحیه نظم و انضباط

یکی از ویژگی های بارز شهید بابائی، نظم و انضباط وی در فعالیت های شخصی و اجتماعی بود.[11] حسين رضايي نقل می کند؛ «هميشه يک انضباط در رفتار و کردار و عملکردش وجود داشت، يعني اصلاً بي نظمي نداشت و معتقد بود، هر مديري بايد اين روش را داشته باشد. من با اينکه با مديران زيادي در طول دورا ن کاري خود در ارتباط بودم، اما انضباط کاري اين مرد خيلي عجيب بود، حتي در نوشتن اينکه چه کارهايي را بکند و چه برنامه ريزي را انجام دهد هم دقت مي کرد و من اين را دائم مي ديدم....اگر چيزي را مي گفت، خودش هم به آن عمل مي کرد. مثلاً اگر به نيروهايش مي گفت که نظم و برنامه ريزي داشته باشند و يا موضوعي ديگر را پيگيري کنند خودش قبلاً اين کارها را کرده بود.» [12].

پی‌نوشت‌ها: 

1- عباس براتی پور، سال روز شهادت سرلشگر عباس بابایی، مجله گلبرگ، شماره41، مرداد 1382، ص45.