واکنش مردم به عدم همراهی روحانیون محافظه‌کار در مبارزات
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی: با فرارسیدن بهمن ماه سال 1357 مردم شهرهای کوچک و بزرگ و روستائیان به خیابانها آمدند و خواستار بازگشت هر چه زودتر امام خمینی و استقرار حکومت اسلامی شدند. اسحاق طالب‌وند از انقلابیون شهر شوشتر در کتاب «انقلاب اسلامی در شوشتر و گتوند» که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده حال وهوای بهمن 57 را این چنین روایت می‌کند.
طالب‌وند می‌گوید: «بیشتر روحانیون شهرستان بسیار محافظه کار بودند و سنتی فکر می کردند و حتی برخی از آنها تشکیل حکومت اسلامی را در زمان غیبت امام زمان (عج) جایز نمی دانسته و می گفتند ریخته شدن خون جوانان به گردن امام خمینی (ره) است. برخی هم سکوت کرده و فقط تعداد اندکی از جمله آیت الله سید محمد جزایری و آیت الله سید محمد حسن آل طیب با انقلاب همراهی می کردند.
در تاریخ 1357/11/6 برخی از جوانان بر اساس یک تصمیم فردی یک شب درب منزل روحانیون را با قفل های کوچکی قفل کردند. به گونه ای که صبح پشت درهای بسته ماندند و نماز جماعت صبح در برخی مساجد با مشکل روبه رو شدند. وقتی خادمان مساجد گیر علت غیبت روحانیون شدند متوجه این قضیه گردیدند. این خبر آن روز به سرعت در شهر پیچید و مردم پرسیدند چرا چنین کاری صورت گرفته است، برخی پیام این اقدام را این گونه تفسیر می کردند، همچنان که تا به حال در خانه مانده‌اید و در واقع در تظاهرات شرکت نکرده و حمایت لازم را ننموده‌اید، باز هم در خانه بمانید. در حال حاضر می‌شود گفت از روحانیون کسی در قید حیات نیست.
در تاریخ ۱۰ بهمن ۵۷ مردم شوشتر مجددا ضمن برپایی تظاهرات باشکوهی بر خواسته های خود تأکید نموده و خواستار استعفای نمایندهای شهر در مجلس شدند. در روز ۱۲ بهمن همزمان با ورود امام خمینی (ره) به ایران، پنجاه هزار نفر از مردم شوشتر و روستاهای اطراف پس از یک راه پیمایی بزرگ در میدان ۲۵ شهریور (۱۷ شهر یور) اجتماع کرده و به کشتار های اخیر شهرهای ایران اعتراض نمودند. پلاکاردها حاکی از آن بود که مردم شوشتر نماینده‌ی خود آقای صادق زاده را در مجلس به رسمیت نمی شناسند. در تاریخ 16بهمن ۵۷ مردم شوشتر مجددا ضمن برپایی تظاهرات باشکوهی بر خواسته های خود تأکید نموده و خواستار استعفای نماینده‌ی شهر در مجلس شدند. در این ایام با وجود اینکه مردم از نظر تهیه ی مایحتاج با مشکل مواجه بودند، ولی در اراده‌ی آنها هیچ خللی وارد نمی شد و به صورت باشکوهی در تظاهرات شرکت می کردند و حمایت خود را از منویات امام خمینی (ره) اعلام می نمودند.
در تاریخ ۱۸ بهمن ۵۷ مجددأ تظاهرات عظیمی از مردم شوشتر و مناطق اطراف با حضور ۹۰ هزار نفر از زنان و مردان برپا گردید. تظاهر کنندگان مخالف دولت بختیار بودند و از مهندس بازرگان که از سوی امام خمینی (ره) به عنوان نخست وزیر موقت انتخاب شده بود پشتیبانی می کردند. سه نفر از اعضای انجمن شهر شوشتر با اعلام پشتیبانی از حکومت اسلامی از سمت های خود استعفا کردند.
همچنین در ایام انتخاب مهندس بازرگان حمایت های مختلفی از طرف اقشار مختلف مردم و روحانیون انقلابی اعلام می شد. طبقات مختلف مردم با صدور اعلامیه و با حضور در مساجد و شرکت در تظاهرات و تجمعات خیابانی این حمایت را ابراز می داشتند
مردم شوشتر پس از آنکه متوجه شدند انقلاب به پیروزی رسیده و رژیم طاغوت سرنگون شده است، دست به پایکوبی و دست افشانی زده و جشن گرفتند و طی تظاهرات پر شکوهی یکبار دیگر حمایت خود را از دولت موقت مهندس بازرگان اعلام نمودند.»
