توصیفی از منزل امام خمینی
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امام خمینی به ساده زیستی اعتقاد ویژه‌ای داشتند. خودشان همیشه می‌فرمودند: «اگر بخواهید بی خوف و هراس در مقابل باطل بایستید و از حق دفاع کنید و ابر قدرتان و سلاح‌های پیشرفته آنان و شیاطین و توطئه‌های آنان در روح شما اثر نگذارد و شما را از میدان به در نکند، خود را به ساده زیستن عادت دهید و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید. مردان بزرگ که خدمت‌های بزرگ برای ملت‌های خود کرده‌اند، اکثرا ساده زیست و بی علاقه به زخارف دنیا بوده اند.»
این ساده زیستی را در زندگی امام نیز می‌توان مشاهده کرد. امام خمینی نه تنها در حرف بلکه در عمل هم به طور کامل ساده زیستی را معنا کردند. خانم خدیجه ثقفی (همسر امام ) در توصیف منزل امام می‌گوید: «وسایل و لوازمی که برای منزل امام در نجف خریده بودند عبارت بود از فرش کهنه، گلیم کهنه، سه چهار دست رختخواب، سماور بزرگ، یک گونی شکر، یک صندوق چای، چهل دست استکان و نعلبکی جورواجور برای پذیرایی از جمعیت، چهار سینی، چهار دست ظرف غذاخوری. به آقایان هم اطلاع دادند بیایند و در همان حیاط که پنج متر در شش متر بود، بنشینند. آقا هم از کربلا به منزل محقر و اجاره‌ای خودشان وارد شدند و در آنجا نزدیک چهارده سال زندگی کردند. منزل خیلی کوچکی بود و آشپزخانه‌ای به اندازه یک تشک داشت. دو تا اتاق 3 در 4 پایین داشت و دو تا اتاق هم بالا که یکی از آنها قابل استفاده نبود. یکی از اتاق‌ها را برای آقا فرش کردیم و خانه پهلویی را هم برای بیرونی آقا اجاره کردند. به هر حال خانه کوچک و قدیمی بود.»
امام خمینی اعتقاد داشتند: «آنها که اسیر هواهای پست نفسانی و حیوانی بوده و هستند برای حفظ یا رسیدن به آن، تن به هر ذلت و خواری می‌دهند و در مقابل زور و قدرت‌های شیطانی خاضع و نسبت به توده‌های ضعیف، ستمکار و زورگو هستند. ولی وارستگان به خلاف آنانند، چرا که با زندگانی اشرافی و مصرفی نمی‌توان ارزش‌های انسانی ـ اسلامی را حفظ کرد.»
