مهدی رمضانی مطرح کرد:
موضع حجت‌الاسلام حسینیان درباره انتشار کتاب «کابینه دوم میرحسین موسوی» در سال ۸۸
مهدی رمضانی به ماجرای انتشار«کابینه دوم میرحسین موسوی» در سال ۸۸ به دستور مرحوم حسینیان اشاره کرد و گفت: ایشان معتقد بود مواضع آقای موسوی به‌جای خود و رسالت مرکز اسناد انقلاب اسلامی در حوزه تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی هم به جای خود.
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی_فارس نوشت؛ حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله حسینیان، رئیس مرکز اسناد انقلاب اسلامی، بعد از بهبودی از ویروس کرونا، به علت بیماری زمینه‌ای، مجددا در بیمارستان خاتم‌الانبیاء بستری شد و سرانجام صبح دیروز در ۶۵ سالگی دارفانی را وداع گفت.
مهدی رمضانی مشاور رئیس مرکز اسناد انقلاب اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره سابقه آشنایی خود با حجت‌الاسلام حسینیان گفت: من حدودا ۲۰ سال است که حجت‌الاسلام والمسلمین حسینیان را می‌شناسم و از سال ۸۴ به‌عنوان معاون مرکز اسناد انقلاب اسلامی خدمت ایشان بودم.
وی با اشاره به مجاهدت‌های مرحوم حسینیان در مسیر تحقق ارزش‌های انقلاب اسلامی یادآور شد: در دورانی که بسیاری، حتی جرأت اظهارنظر نداشتند، ایشان در دفاع از انقلاب اسلامی پیشقدم شد و هزینه‌اش را هم پرداخت میکرد. همیشه با خرسندی می‌گفتند: «من کتک‌خور انقلاب هستم». این به‌خاطر استقلال رأی و خداترسی ایشان بود.
رمضانی درباره ویژگی‌های حسنه حجت‌الاسلام حسینیان بیان داشت: بر خلاف چهره‌ای که ضدانقلاب و دشمنان از ایشان ساخته بودند، حجت‌الاسلام حسینیان فردی رئوف، خداترس، انقلابی، ولایتمدار و عادل بودند. ایشان انسانی رازدار بود و هرگز دیده نشد علیه دشمنانش، از اطلاعاتی که داشت بهره‌برداری شخصی کند.
مشاور رئیس فقید مرکز اسناد انقلاب اسلامی افزود: آقای حسینیان در زمینه ولایتمداری زبانزد بود. ایشان مطیع محض حضرت آقا بودند. به‌عنوان مثال بارها از خود ایشان شنیدم، در زمینه کاری، هر وقت خدمت آقا می‌رسیدند، در مسائل مختلف نظرات کارشناسی‌شان را بیان می‌کردند. اگر تصمیم آقا برخلاف نظر ایشان بود، حاج آقا «سمعا و طاعتا» بودند و تمام تلاششان را می‌کردند تا خواسته آقا به نحو شایسته انجام شود.
رمضانی با اشاره به سبک مدیریت مرحوم حسینیان یادآور شد: در دهه ۸۰ که هیچ مدیری به‌دنبال جوانگرایی نبود، ایشان تمام معاونین خود را از بین جوان‌ها انتخاب کرد. در عین اینکه مراعات افراد را میکرد، اما در تصمیم‌گیری و شیوه مدیریت، با کسی تعارف و ملاحظه نداشت.
وی با بیان اینکه حجت‌الاسلام حسینیان در عرصه کاری فراجناحی عمل میکرد، گفت: با اینکه خودشان گرایشات سیاسی داشتند، اما هیچگاه سلایق سیاسی خود را در کار دخیل نمی‌کرد. خاطرم هست زمانی‌که مرکز اسناد انقلاب اسلامی در سال ۸۸ کتاب «کابینه دوم میرحسین موسوی» را برای چاپ آماده کرده بود، به حاج‌آقا گفتم: با توجه به مواضع امروز آقای موسوی، بهتر است در چاپ کتاب تجدیدنظر کنید. اما ایشان گفتند: مواضع آقای موسوی به‌جای خود و رسالت مرکز اسناد انقلاب اسلامی در حوزه تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی هم به جای خود؛ کسی حق ندارد این مسائل را باهم مخلوط کند. سرانجام با دستور ایشان در همان ایام، کتاب مذکور به چاپ رسید.
رمضانی در همین باره به مورد مشابه دیگری اشاره کرد و گفت: باز هم خاطرم هست، مناظره‌ای به مناسبت انتخابات مجلس هشتم با حضور آقای حسینیان و آقایان منتجب‌نیا، اطاعت و مطهری در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شده بود. در آن مناظره، آقای منتجب‌نیا خطاب به حاج‌آقا گفتند: شما شخصیت سیاسی هستید و تندروی می‌کنید. آقای حسینیان در جواب گفتند: آقای منتجب‌نیا! زمانی‌که شما علیه من در مطبوعات مطلب می‌نوشتید، همزمان با این اقدام شما، کتاب خاطرات‌تان در مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شد. واقعا همیشه آقای حسینیان در مواجهه با مخالفانشان هم جانب انصاف را رعایت می‌کردند.
وی با اشاره به مواضع حجت‌الاسلام حسینیان هنگام طرح و تصویب برجام در مجلس یادآور شد: هنگامی‌که مشخص شد برجام شکست خورده و کارایی ندارد، یک‌بار به آقای حسینیان گفتم: هنگام تصویب برجام، جناح رقیب هرچه توان رسانه‌ای داشت بکار گرفت تا شما را تخریب کند؛ الان فرصتی است تا شما مواضع و پیش‌بینی‌هایتان درباره آینده برجام را یادآوری کنید. اما ایشان بزرگ‌منشانه گفتند: من آن روز برای رضای خدا و پاسداشت ارزش‌های امام، انقلاب و کشورم علیه تصویب برجام صحبت کردم؛ اگر امروز با یادآوری آن روزها حرفی بزنم، در مسیر نفس صحبت کرده‌ام.
مشاور رئیس فقید مرکز اسناد انقلاب اسلامی در پایان با توجه به همزمانی درگذشت حجت‌الاسلام حسینیان با ایام عزای سیدالشهدا افزود: حجت‌الاسلام حسینیان شیفته سیدالشهدا (ع) بودند. روزیِ ایشان بود که در این ایام در محضر اربابشان حاضر باشند. بارها در مراسم‌ها شاهد بودم که آقای حسینیان هنگام روضه‌خوانی سیدالشهداء(ع) قبل از مستمعین، خودشان بی‌اختیار اشک می‌ریختند. همین قطرات اشک امروز در پیشگاه اولیاءالله شهادت می‌دهد که ایشان تا چه اندازه دلداده اباعبدالله(ع) و اهل بیت بودند.
