پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیتالله محمدصادق (محی‌الدین) حائری شیرازی در سال 1315 شمسی در یک خانوده مذهبی متولد شد. پدرش مرحوم شیخ عبدالحسین، متولد کربلا بود. که پس از اتمام تحصیلاتش به ایران بازگشت. و در شیراز ساکن شد. محی‌الدین از اوان کودکی معارف قرآنی را در جمع برادران و خواهران از پدرش فراگرفت و پس از طی دوران ابتدایی و دبیرستان در شیراز موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
در سال 1335 وارد دانشگاه تهران شد، اما به دلیل مسائل سیاسی از ادامه تحصیل او در دانشگاه تهران ممانعت به عمل آمد. از این‌رو با مشورات برادرش صدرالدین حائری، به تحصیل دروس دینی روی آورد.
با آغاز نهضت اسلامی، شیخ محی‌الدین مبارزات خود را علیه رژیم پهلوی آغاز کرد. حضور جدی‌تر او در جریان انقلاب از خط پاسخ به سؤالات شروع شد. مبارازات او بر ضد رژیم پهلوی بیشتر از نوع حرکت فکری بود، بنابراین سعی می‌کرد ضمن پاسخ دادن به شبهات موجود در زمینه‌های مختلف، سخنرانی‌هایی که در مکان‌های مختلف ایراد می‌شد نوار آن را تهیه و در اختیار مردم قرار دهد.
در سال 1349 به دلیل مبارزات سیاسی مدت سه ماه به زندان عادل آباد منتقل شد. در سال های 51 تا 56 بیشتر اقدامات شیخ‌محی‌الدین همانند دیگر روحانیون شیراز صرف سازمان دادن مبارزات مردمی و برملا کردن ماهیت رژیم پهلوی بود. شیخ محی الدین در جریان حمله رژیم پهلوی به مسجد جامع شیراز در 57/5/19 حضور داشت و پس از آن، اقدام رژیم در سرکوب مبارزات مردم را مورد انتقاد قرارداد.
آیتالله شیخ محی‌الدین حائری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فعالانه در صحنه بود و در اولین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از طرف مردم شیراز به نمایندگی برگزیده شد. بعد از شهادت آیتالله دستعیب به سمت نمایندگی حضرت امام و امام جمعه شیراز منصوب شد. علاوه بر این،وی سه دوره نماینده مردم شیراز در مجلس خبرگان رهبری بوده است.
از آیتالله حائری آثاری نیز به طبع رسیده که اهم آنها عبارتند از: الولایه،انسان الهی،انسانشناسی،با علی در صحرا،تمثیلات،سیری در آفاق نور،در سایه‌سار وحی،راه رشد،رفراندوم پیوند (ازدواج آسمانی دو انسان)،رفراندوم پیوند (آداب همسرداری).
وی سرانجام بعد از عمری مجاهدت در 29 آذر 1396 دار فانی را وداع گفت.
