اعلامیه مهم امام خمینی چگونه در همدان توزیع شد؟/ منزل آیت‌الله مدنی در همدان، پناهگاه انقلابیون
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله شهید سید اسدالله مدنی در 20 شهریور 1360 ترور شد و به شهادت رسید. آیت‌الله مدنی از پیشتازان انقلاب بود و خانه او ملجاء و پناهگاه انقلابیون محسوب می‌شد. فعالیت‌های سیاسی او منجر شد وی ممنوع‌المنبر شده و تحت کنترل قرار گیرد. در اوایل سال 1346، فرمانداری کل همدان گزارش داد:
«در سال‌جاری، روحانیون مشروحه‌ی ذیل به‌دلائل قبلی و ایجاد تشنج و تحریک، از منبر رفتن در تمام حوزه‌ی استحفاظی، اعم از شهرها و قراء محروم خواهند بود و واحدهای انتظامی با نظارت کامل مراقبت خواهند نمود؛ چنانچه اشخاص منظور، از منبر استفاده نمودند، بلافاصله با تنظیم پرونده به ساواک اعزام شوند1ـ ابوالقاسم حسین پناه 2 ـ محمدتقی عالمی دامغانی 3 ـ سیدمحمود هراوه‌ای 4ـ سید اسدالله مدنی».
شهید مدنی علی رغم این ممنوعیت، فعالیت‌های سیاسی خود را تداوم داد و یکی از اقدامات وی انتشار اعلامیه‌ی امام خمینی(ره) در زمینه‌ی جنگ‌های شش روزه‌ی اعراب و اسرائیل بود. اعلامیه‌ی شدید اللحن امام که به مناسبت جنگ شش روزه‌ی اسرائیل علیه اعراب (مصر، سوریه و اردن) صادر شده بود، توسط شهید مدنی تکثیر شد که نقش زیادی در آگاه کردن مردم نسبت به این قضیه داشت. در نامه‌ای که سرپرست شهربانی همدان به شهربانی کل ارسال کرد قید می‌کند:«اعلامیه‌ی مذکور را سیداسدالله مدنی دهخوارقانی که از ایادی خمینی و از روحانیون ناراحت است و اخیراً از نجف به ایران مراجعت کرده و در همدان اقامت دارد، به همدان آورده است».
همچنین حضور شهید مدنی در همدان باعث شده بود تا مبارزان مذهبی به حضور وی شتافته و از مبارزات سیاسی و نیز رهنمودهای حضرت امام (ره) آگاه شوند. علی آقا محمدی ـ از مبارزان مذهبی همدان ـ در این‌باره می‌گوید:«در زمانی‌که آیت‌الله مدنی در همدان بودند، غالب مبارزان مذهبی که به همدان می‌آمدند به منزل ایشان می‌رفتند و منزل ایشان جایگاه مطمئنی برای پناه گرفتن مبارزان بود. مثلاً من یادم می‌آید یک روزی آیت‌الله ربانی‌شیرازی که تحت تعقیب بود به همدان آمده بود و به منزل شهید مدنی رفته بود. مبارزان همدان به دیدن ایشان می‌رفتند. این جور اتفاقات در منزل آیت‌الله مدنی، امری عادی و روزمره بود و بسیار اتفاق می‌افتاد که افراد مبارز و برجسته به منزل ایشان مراجعه می‌کردند».
در این دوران با توجه به اینکه وی ممنوع‌المنبر بود، به برگزاری مجالس دعا مبادرت می‌کرد و در آن مجالس به بیان اهداف نهضت اسلامی می‌پرداخت. یکی از این مجالس مراسم دعای ندبه بود که در آن مجالس نام امام خمینی به عنوان «رهبر» برده می‌شد. این‌گونه مجالس همواره مورد تهدید قرار می‌گرفت و مأموران رژیم در صدد تعطیل کردن آن بودند.
حاج علی اصغر فرید، از یاران شهید مدنی و کسی که در آن مراسم تلاوت دعا را برعهده داشت، در این‌باره می‌گوید: «بنده در آخر دعای ندبه‌ای که صبح جمعه در مهدیه برگزار می‌شد ضمن دعا، نام مبارک حضرت امام (ره) را می‌بردم با این مضمون : مولانا المجاهد الاعظم، آیت الله الموسوی الخمینی. و مرگ و لعن بر اسرائیل و صهیونیسم می‌شد. از آنجا که بعضی از گردانندگان مجلس از نام بردن امام (ره) وحشت داشتند، می‌گفتند که از طرف ساواک می‌آیند و ما را می‌گیرند و مهدیه را تعطیل می‌کنند؛ اما شهید مدنی می‌گفتند که حتماً باید نام امام (ره) را ببرید؛ بنابراین در جواب معترضان عرض می‌کردم اگر دعا کنم حتماً نام امام (ره) را خواهم برد. بالاخره معترضان ناچار شدند دست اینجانب را ازمیکروفن کوتاه کنند. بعد از دو هفته که دعای بنده تعطیل شد روز جمعه‌ی هفته‌ی سوم، آیت‌الله مدنی بنده را فرا خواندند و از علت تعطیلی دعا سؤال کردند. عرض کردم برخی مصلحت ندانستند که بنده دعا کنم و نام مبارک امام را ببرم. آیت‌الله مدنی با تأکید فرمودند: شما نام مبارک امام بزرگوار را ببرید. اگر اشخاص مانع شدند حتی خود من هم مهدیه را ترک می‌کنم».
منبع: زندگی و بارزات آیت‌الله شهید سید اسدالله مدنی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
