پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ درگذشت آیت‌الله حجت هم قاطبه مردم و مقلدانش را داغدار و محزون ساخت و هم دل اهالی علم و عرفان و ذوق و ادب را متأثر و متألم کرد. غم و اندوه و دریغِ اهل‌علم و فکر را در اشعار و مراثی شاعران و ادبای قافیه‌سنج آن ایام می‌توان دید.
فقیه و فیلسوف بزرگ حضرت علامه طباطبایی نیز سوگنامه‌ای در قالب یک ترکیب‌بند بلند سرود و تأسف و حزن عمیق خود را از فقدان جانگداز استادش آیت‌الله حجت به نظم کشید که مشتمل بر معانی عالی و احساسات لطیف و نشان دهنده و تأثر روحی مرحوم علامه است. ابیات ذیل از آن چکامه بلند است:
دریغا که مهر هدایت برفت
دریغا جهانِ فضیلت برفت
شه علم و تقوا و همت برفت
فسوس آیت‌الله حجت برفت
به سر خاک این تیره ایام را
که بشکست ارکان اسلام را
سپهر فضایل نگونسار شد
جهانِ هنر همچو شب تار شد
دل و دیده‌ی علم خونبار شد
بلی، رستخیزی پدیدار شد
که او رخت از این دام بیرون کشید
فرو خرگه خود به هامون کشید.
منبع: کتاب "مراجع ثلاث" مصطفی قلیزاده، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
