بازخوانی قدرت جمهوری اسلامی در برخورد با اتحاد غرب در قضیه "میکونوس"
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در اواخر تابستان 1371 (17 سپتامبر 1992) یك عملیات تروریستی در رستوران "میكونوس" در مركز شهر برلین با جوسازی رسانه‌های غربی به بحرانی علیه ایران بدل شد كه موجبات جبهه‌گیری غرب نسبت به جمهوری اسلامی ایران را فراهم كرد و به دنبال آن در سال 1993 دادگاهی در برلین مسئول بررسی وقایع رستوران میکونوس شد.
این دادگاه پس از جوسازی‌های فراوان نهایتا در 21 فروردین ماه 1376 رای خود را علیه جمهوری اسلامی اعلام کرد و طی یك حكم مغرضانه و بدون استناد، ایران را مسئول مستقیم این تیراندازی خواند در حالی كه هیچ سندی مبنی بر محكومیت ایران ارائه نكرد. سه روز بعد یعنی در 24 فروردین 76 نمايندگان مجلس شوراي اسلامي و نمايندگان مجلس خبرگان رهبری با انتشار بيانيه‌هاي جداگانه‌اي رأي صادره از سوي دادگاه برلين در ارتباط با حادثه ميكونوس را محكوم كردند. به دنبال آن در نقاط مختلف کشور راهپیمایی‌هایی در محکومیت رای دادگاه میکونوس برگزار شد.
چند روز بعد به منظور تحت فشار قرار دادن جمهوری
اسلامی، 11 كشور اروپایی در حمایت از آلمان، طی "بیانیه آوریل" سفرای خود را از ایران خارج كردند. این حركت در اصل به منظور
منزوی كردن ایران و با این تحلیل كه جمهوری اسلامی دچار چالش خواهد شد صورت گرفت.
این تصمیم اتحادیه اروپا با استقبال آمریکا روبرو شد. "نیکلاس برنز" سخنگوی وقت وزارت خارجه آمریکا در یک مصاحبه مطبوعاتی از حکم دادگاه میکونوس علیه جمهوری اسلامی ایران ابراز رضایت کرد و از کشورهای اروپایی خواست تا در تحریم اقتصادی علیه ایران با آمریکا متحد شوند. وی گفت: «ما از اینکه اتحادیه اروپا سفرای خود را از تهران فراخوانده، خوشحالیم و امیدواریم که اروپائیان از این فرصت بدست آمده استفاده نموده و در مهار استراتژیکی ما علیه ایران اقدام نمایند.»
به دنبال این قضایا رهبر معظم انقلاب در 27 فروردین 76 فرمودند: «اين طور قضايا، براي ما ملت ايران تجربه جديدي نيست و بارها اتّفاق افتاده است. شلوغ کردند، جنجال آفريدند، به خيال خودشان عليه دولت جمهوري اسلامي دست به يکي کردند، گاهي سفرايشان را بردند و گاهي اولتيماتوم دادند. براي ما اين چيزها تازه نيست؛ اما اين اتّفاق اخير، براي اروپا تجربه جديدی بود. به نظر من، چنين چيزی پيش نيامده بود که دولت ايالات متّحده امريکا، با دلّالی اطّلاعاتی و سياسی صهيونيست‌ها، در طول دو سه سال تلاش پيگير، بتواند کاري کند که در درجه اوّل دولت آلمان، بعد هم دولت‌های اروپايی را در تنگنايی گير بيندازد که خودشان به هيچ وجه مايل نبودند در اين تنگنا گير بيفتند. اين، تجربه جديدی براي آنها بود. براي اين که بفهمند دنيا چه خبر است، به نظر من براي آنها هم مفيد است.»
ایشان در همین سخنرانی با تاکید بر اینکه "ملت ايران مگر با اين حرف‌ها تسليم مي‌شود؟" خطالب به دول استکباری غرب فرمودند: «بدانند، اگر همه اروپا هم با ايران فاصله پيدا کند، قطع رابطه کند، يا هر چه بشود، ملت ايران به اعتماد اروپا و آسيا و اين و آن، به اين ميدان قدم نگذاشته است که با رفتن آنها احساس خالي بودن پشت خود را بکند. ملت ايران در هيچ شرايطی، در هيچ وضعيتی، با هيچ کيفيّتی، جز به قدم استوار خود، جز به حضور مردمی خود، جز به اصول خود و جز به ايمان محکم خود متّکي نيست. لذا به فرض اگر بتوانند همه اروپا را هم از ايران جدا کنند - که البته نخواهند توانست - اگر ده دشمن مثل اروپا هم در اطراف دنيا براي ايران درست کنند، اين ملت با اين ايمان و با اين قدم استوار، در مقابل زورگويي‌هاي نه امريکا و نه هيچ دولت ديگري، يک قدم به عقب نخواهد برداشت.»
در دهم اردیبهشت 76 بار دیگر رهبر معظم انقلاب اسلامی در یك واكنش صریح، حجت را برای غربیان تمام كرده و فرمودند: «در مرحله اول، سفیر آلمان را فعلا تا مدتى نباید راه بدهند كه به ایران بیاید. بقیه هم كه مى‌خواهند به عنوان یك حركت به اصطلاح آشتى‌جویانه برگردند، مانعى ندارد. خودشان رفته‌اند، خودشان هم برمى‌گردند. دیدند كه رفتنشان هیچ اهمیتى ندارد. اينها مى‌خواهند برگردند، مانعى ندارد؛ اما در رفتن سفراى ايران به كشورهاى آنها، هيچ عجله‌اى نبايد بشود. بايد سرِ صبر و فرصت ببينند چه چيزى مصلحت است؛ هر چه كه عزّت اسلامى اقتضا مى‌كند، همان‌طور كه هميشه گفته‌ايم، همان‌گونه عمل كنند.»
ایشان همچنین فرمودند: «اين نکته را، هم اروپايي‌ها و هم ديگران بدانند. اروپا خيال نکند که ما به او احتياج داريم؛ ابدا. ما به اروپا هيچ احتياجي نداريم. ما کشور خودمان را مي توانيم بدون اروپا هم اداره کنيم... چه نيازي به اين چند دولت کشور اروپايي است که خيال مي کنند صاحب دنيا هستند؟ البته به نظر من، در اين قضيه اينها فريب صهيونيست‌ها و امريکايي‌ها را خوردند؛ يعني زير فشار امريکايي‌ها قرار گرفتند، منتها نفهميدند که با چه کسي طرفند. نمي‌دانند که ايران اسلامي کشوري نيست که بشود آن را با اين حرف‌ها از مواضعش پايين آورد، يا وادار کرد که در مقابل کسي تسليم شود. ايران کشوري است که هجده سال با همه مشکلاتي که ابرقدرت‌ها برايش درست کرده‌اند، با صلابت و با قدرت و با عزّت تمام، خودش را به اين جا رسانده است... بايد به همه بفهماند که اين ملت، يک ملت زنده و بيدار و سازنده و داراي نشاط است و به کسي احتياج ندارد. کساني که مي‌خواهند با ايران ارتباط داشته باشند، بايد بدانند که اگر ارتباط، ارتباط استکباري شد، ملت ايران پس خواهد زد.»
پس از این سخنرانی مقام معظم رهبری، كشورهای غربی كه متوجه شكست سیاست خود شدند تصمیم گرفتند تا به منظور كاستن از رسوایی ماجرای میكونوس سفرای خود را به تهران بازگردانند اما جمهوری اسلامی ایران به فرمان رهبر معظم انقلاب با بازگشت سفیر آلمان به تهران به همراه سفرای دیگر كشورها مخالفت كرد.
گرچه پس از واكنش رهبر انقلاب، سفرای غربی خواستار بازگشت به تهران شدند اما عواقب این رسوایی هرگز از دامن غرب پاك نشد. رهبر معظم انقلاب در اول فروردین 77 در صحن مطهر رضوی در همین رابطه فرمودند: «همه اروپا با هم همدست شدند تا سرِ قضيه دادگاه ميکونوس که بنده گفته بودم "چون در اين قضيه، آلمان اين گونه رفتار کرده است و سفرا رفتند، اگر سفراي ديگر مي‌خواهند بيايند، بيايند؛ ولي سفير آلمان، بايد بعداً بيايد. حق ندارد با آنها برگردد" اين حرف را از بين ببرند، که سفير آلمان، اگر شده با يک نفر ديگر با هم بيايند. دولت و ملت ايران ايستادند... بالاخره در نهايتِ کار، مجبور شدند همان را که ما گفته بوديم قبول کنند! درست همان گونه که گفته شده بود، عمل کردند«.
