به دنبال رأی «آری» مردم کردستان

سازمان چریک­های فدائی ­خلق و کومله: محتوای جمهوری اسلامی نامشخص است!

با توجه به نزدیک شدن به روز برگزاری رفراندوم برای جمهوری اسلامی در روزهای دهم و یازدهم سال 1358، احزاب حاضر در کردستان از جمله سازمان چریک‌های فدایی خلق به صورت تدریجی به اعلام مخالفت خود با برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی پرداختند. به طوری که جو کردستان کاملاً ملتهب شد. و در بعضی از نقاط مانند مهاباد، صندوق‌­های رأی توسط هواداران سازمان چریک‌های فدایی خلق و کومله دیگر جریان سیاسی ضد حکومتی به آتش کشیده شد و با اینکه امام خمینی در همین روزها صریحاً اعلام کرده بود که ما به خواست­های مردم کُرد توجه می­کنیم، اما سازمان چریک­های فدائی ­خلق ­ایران و کومله دوباره مخالفت خود را با رفراندوم اعلام کردند؛ زیرا معتقد بودند که امام خمینی باید در "متمم قانون اساسی" این موضوع را تصریح می‌کرد.
شنبه ۱۱ فروردين ۱۴۰۳ - ۲۳:۲۹

پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ سازمان چریک­های فدایی خلق ایران، سازمانی مارکسیستی بود که از پیوند دوگروه جزنی_پویان و احمدزاده- پویان- مفتاحی در فروردین ماه سال 1358 به­وجودآمد. این سازمان که بعد از انقلاب در گرفتن سهمی از قدرت به دلیل نداشتن پشتوانۀ حمایت مردمی خود را ناکام می‌­دید در تلاش برآمد در نقاط حادثه‌خیز از جمله شهرهای مرزی ایران که از نظر سازمان دارای قومیت‌­های مختلف بودند دست به تحرکات سیاسی بزند تا شاید بتواند با جداسازی این مناطق حاکمیت خود را در آن مناطق تثبیت کند.

یکی از این مناطق که از قبل از انقلاب هم مقری برای مخالفین حکومتی به شمار می‌رفت کردستان ایران بود. مردم کردستان که همیشه خود را از نژاد ایرانی آریایی می­دیدند هیچ­گاه به دنبال تجزیه­‌طلبی و جدایی از سایر مردم آریایی ایرانی نبودند. اما تحرکاتی از جانب  گروهی جداسر که از جانب کشورهای بیگانه از جمله انگلیس حمایت می ­شد، در نواحی کردستان ایران صورت می­‌گرفت. بعد از انقلاب اسلامی نیز یکی از همین­ گروه‌­ها که  سازمان چریک­های فدائی خلق ایران بود و بدنۀ اصلی آن را افراد غیرکًرد تشکیل می­داد، سعی کرد از خلاء قدرت به­ وجود آمده از سقوط رژیم پهلوی تا استقرار جمهوری اسلامی استفاده کند و دست به تحرکات نظامی – سیاسی بزند.

بنابراین با توجه به نزدیک شدن به روز برگزاری رفراندوم برای جمهوری اسلامی در روزهای دهم و یازدهم سال 1358، احزاب حاضر در کردستان از جمله سازمان چریک‌های فدایی خلق به صورت تدریجی به اعلام مخالفت خود با برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی پرداختند. به طوری که جو کردستان کاملاً ملتهب شد. و در بعضی از نقاط مانند مهاباد، صندوق‌­های رأی توسط هواداران سازمان چریک‌های فدایی خلق و کومله دیگر جریان سیاسی ضد حکومتی به آتش کشیده شد و با اینکه امام خمینی در همین روزها صریحاً اعلام کرده بود که ما به خواست­های مردم کُرد توجه می­کنیم، اما سازمان چریک­های فدائی ­خلق ­ایران و کومله دوباره مخالفت خود را با رفراندوم اعلام کردند؛ زیرا معتقد بودند که امام خمینی باید در "متمم قانون اساسی" این موضوع را تصریح می‌کرد.

با این شرح مشخص می­شود که مخالفین رفراندوم، علی­رغم گفته‌­های امام­ خمینی برای بحران کردستان به دنبال راه‌­حل منطقی نمی­ گشتند[1] و فقط بدنبال تنش‌­آفرینی و ایجاد فرصت برای به دست­ گرفتن قدرت در این منطقه بودند. اما با تمام تبلیغات و تنش‌­های به­ وجود آمده در کردستان، انتشار نتیجه رفراندوم در مناطق کُردنشین از رأی مثبت مردم به جمهوری اسلامی خبر داد. در بوکان 23569 نفر به جمهوری اسلامی رأی مثبت و 13 نفر رأی منفی دادند. در مریوان 46472 نفر به جمهوری اسلامی رأی مثبت و 28 نفر رأی منفی دادند. در سنندج 101618 نفر به جمهوری اسلامی رای مثبت و 1081 نفر رای منفی دادند و در سقز 34836 نفر رای مثبت و 558 نفر رأی منفی[2] داشتند، این نتیجه در حالی هست که تمامی عناصر ضد انقلاب با تمرکز بر روی مردم سعی ­داشتند آنان را از شرکت در رفراندوم منصرف کنند و یا درصورت ناکامی،  آنان را مجبور کنند که رای منفی دهند و بعد از ناکامی در تحریم و شکست در رفراندوم تلاش­های خود را در نبود شرایط دموکراتیک به هنگام رفراندوم نشان­ دادند.

در همین راستا و پس از خنثی شدن توطئه‌ها این گروهک‌ها توسط مردم کردستان، سازمان چریک‌های فدائی خلق در سرمقاله روز پنج­شنبه 16 فروردین 1358  نشریه کار با عنوان «رفراندوم انجام شد اما...» نوشتند: «رفراندوم در شرایطی انجام شد که فضای غیردموکراتیک بر کشورغالب بود، در شرایطی که رای‌­دهندگان و طرفداران آزادی و دموکراسی هیچگونه اطلاعی از چهارچوب قانون اساسی و ماهیت جمهوری اسلامی نداشتند برگزار شد. به هر حال همان­ طوری که قبلاً گفته‌­ایم بحث ما به هیچ­وجه بر سر نام جمهوری نیست، بلکه قانون اساسی آن، محتوی و عملکرد آن است که می­باید ملاک قضاوت مردم قرار گیرد. ما قبل از رفراندوم گفتیم که پیش از هر چیز مجلس موسسان از نمایندگان منتخب مردم تشکیل شود. قانون اساسی را تدوین نماید، سپس نوع جمهوری را به همه‌­پرسی بگذارند. ولی بدون توجه به این سیر منطقی رفراندوم انجام پذیرفت.

از قیام پیروزمندان، 21 بهمن تاکنون مردم چشم انتظار اقداماتی انقلابی و تغییراتی اساسی بوده­‌اند، ولی هنوز حداقل آنچه را که از انقلاب انتظار داشتند بدست نیاورده‌­اند. حال باید دید که از این به بعد چه تغییراتی در زندگی مردم روی­ خواهد ­داد، و چه تصمیماتی در جهت منافع ­مستقیم توده‌­های زحمتکش و کوتاه ­کردن دست امپریالیسم و عناصر وابسته به آن انجام خواهد ­گرفت؟ در قانون ­اساسی جدید تا چه ­اندازه خواست­‌های کارگران و زحمتکشان در نظر گرفته می­شود؟ و دموکراسی مورد نظر توده‌­ها تا چه­ میزانی برقرار خواهد شد؟ چگونگی پاسخ­گویی به این خواست‌ها و نیازهای مردم است که­ محتوی جمهوری اسلامی را تعیین خواهد­ کرد. بدیهی ­است جمهوری­ اسلامی تا آنجا که محتوایی دموکراتیک و ضدامپریالیستی داشته ­باشد و قانون ­اساسی آن با توجه به منافع زحمتکش‌ترین اقشار و طبقات تنظیم ­شود و دست­های امپریالیسم و وابستگانش را کوتاه­ کند، مورد تایید مردم و نیروهای مترقی قرار خواهد گرفت. در غیر اینصورت از حمایت مردم برخوردار نخواهند بود. براین اساس چگونگی برخورد با مسائل زیر است که محتوای حکومت ­آینده را مشخص خواهد ­کرد.

رأی «آری» مردم کردستان در 12 فروردین و خنثی شدن توطئه چریک‌های فدائی خلق

سرمایه­‌های وابسته و دلالان امپریالیسم که اقتصاد کشور را در دست ­داشتند و به استثمار توده­‌ها مشغول ­بودند، صنایع وابسته که پایگاه امپریالیسم­ بوده‌­اند و هستند چه وضعیتی خواهند ­یافت؟ آیا بانک­‌ها که عامل تسلط سرمایه­­‌های مالی امپریالیست­ها و یکی از ارکان جذب دسترنج کارگران و زحمتکشان است، ملی می ­شود؟ کنترل و ادارۀ آن­ها چگونه و در جهت منافع چه­ کسانی ­خواهد ­بود؟ صنعت ­نفت به چه صورتی اداره­ می­شود و درآمدهای حاصل از آن در چه­ جهتی است؟ آیا در جهت منافع کارگران و دهقانان و زحمتکشان­ است؟ یا مجدداً در جهت تحکیم قدرت امپریالیست­ها وسرمایه­‌داران وابسته به کار گرفته­ خواهد ­شد؟  قوانین ضدکارگری و ضد دموکراتیک، قوانینی که حافظ تمام و کمال منافع سرمایه‌­داران وابسته ­است و کارگران را به برده تبدیل کرده، لغو خواهد گردید؟ برای بهبود وضعیت کشاورزی و جبران خانه‌­خرابی‌­های دهقانان، برای انجام اصلاحات ریشه­‌ای و دموکراتیک، برای جلوگیری از اجحافات کشت و صنعت­ها شرکت­های سهامی زراعی و سایر موسسات مشابه چه اقداماتی خواهد ­شد؟

برای تامین آزادی ­اجتماعات و تظاهرات، آزادی کامل قلم و بیان و اعتقادات، آزادی تشکیل احزاب وسازمان­های سیاسی، صنعتی، فرهنگی و اجتماعی چه پیش­بینی‌­هایی کرده ­است؟ آیا برابری کامل حقوق زنان و مردان در تمام زمینه‌­های اقتصادی، صنعتی ، فرهنگی، اجتماعی در نظر گرفته شده ­است؟ حقوق ­ملی و دموکراتیک خلق­ها در تعیین ­سرنوشت خود تامین و به رسمیت شناخته خواهد شد؟

پاسخ عملی به این مسائل و خواست­های مردم است که محتوای جمهوری اسلامی را روشن ­خواهد ­کرد و نتایجی برای کارگران و زحمتکشان که خون­بهای سنگینی پرداخته‌­اند، به­ بار خواهد ­آورد.»

با این شرح سازمان چریک­های فدائی خلق ایران، وقتی با مشارکت بالای مردم در همه‌­پرسی نظام جمهوری اسلامی ایران و جواب آری به آن مواجه ­شدند خود را ناکام دیدند سعی کردند با انتشار مقاله­‌های مختلف از راه­‌های دیگر وارد­ شوند تا بتوانند به هدف نهایی خود یعنی به­ دست آوردن­ قدرت وارد شوند، علی­‌الرغم آنکه می‌­دانستند کمونیست در بین مردم ایران جایی ­ندارد.    

                                                 

پی‌نوشت:

1. کیانوری، نورالدین (1358) بررسی مسائل گوناگون ایران در سال 1358، بی­جا: نشر حزب توده، ص 82

2. هوشمند، احسان (1382) ، کردستان: گذشته، حال و چالش­های پیش‌رو،  ویژه نامه  مجله چشم‌انداز ایران ، ص24

این خبر را به اشتراک بگذارید:
ارسال نظرات