اين كتاب در دو بخش تنظيم شده است: در بخش نخست از
چيستي وحي و اينكه گيرندهي وحي، پيام را از درون ميگيرد يا از برون و چگونگي پيامگيري بحث ميكند. آنگاه به اين سؤال ميپردازد كه وحي و نبوت براي انسانها چه ضرورتي دارد؟ آيا وحي نياز انسان است؟ آيا انسان بالغ امروزه هم داراي
همان نياز است يا نه؟ پاسخ اين است كه انسان هدفمند براي سلوك و رسيدن به هدف حتماً
نيازمند راهنماست، ولي اين تمام پاسخ نيست، بلكه وحي و نبوت بيشتر به صفات خالق انسان
برميگردد. خداوند رحمان، رحيم، نور، هادي و دوستدار بندگان، لطف و فيضش ذاتي است و محال است بندگاني را خلق نمايد و آنها را
رها كند.
در بخش دوم سخن از نبوت محمد(ص) است كه بحث جامعي
را در اعجاز جاودان محمد(ص) «قرآن» مورد كنكاش قرار ميدهد؛ آنگاه بشارت اديان بزرگ بر نبوت وي را ارزيابي ميكند و در پايان خاتميت او و چرايي آن را مورد تحليل قرار ميدهد.