فرمان بن‌بست‌شکن شهید صیاد شیرازی به نیروهای هوانیروز / اسارت بعثی‌ها توسط خلبانان هوانیروز
پایگاه مرکز اسناد انقاب اسلامی؛ هشت سال دوران دفاع مقدس برگ زرینی از مقاومت نیروهای مسلح، نیروهای داوطلب مردمی و بسیج در این دوران بود.
سرتیپ خلبان احمد کشوری از فرماندهان وقت هوانیروز یکی از دلاورمردان عرصه جنگ در 15 آذر 1359 در جبهه میمک مورد حمله نظامیان بعث قرار گرفته و به درجه شهادت نائل آمد. در تاریخ دفاع مقدس از این روز به عنوان «هوانیروز» یاد می‌شود.
به همین مناسبت در ادامه به دو روایت از رشادت‌های هوانیروز در دوران جنگ تحمیلی پرداخته شده است که از نظر می‌گذرد.
فرمان بن‌بست‌شکن شهید صیاد شیرازی به نیروهای هوانیروز
سرهنگ عباس شریفی یکی از خلبان‌های دوران جنگ تحمیلی می‌گوید: در عملیات رمضان مسؤولیت یگان‌هاى زمینى و هوانیروز بسیار سنگین بود. دشمن از عملیات فتح‌المبین و بیت‌المقدس تجربه‌هایى به‌دست آورده و آرایشى به نیروهایش داده بود که در مقابل حملات زمینى و هوانیروز ما کمتر آسیب ببیند. دشمن در خط مقدم از تانک‌هاى قدیمى خود استفاده کرده، در خاکریز بعدى که فاصله‌اش دو تا سه کیلومتر بود، از تانک‌هاى پیشرفته T 72 استفاده مى‌کرد. این تانک‌ها مجهز به مسافت‌یاب پیشرفته‌ى لیزرى بود و سیستم گلوله گذارى داشت و نوع گلوله‌اش با تانک‌هاى قدیمى فرق مى‌کرد. با توجه به وضعیت پدافندى دشمن و با توجه به گرماى شدید هوا که واقعآ خلبانان را آزار مى‌داد، عملیات بسیار سخت بود.
عملیات هوانیروز تا ظهر هر روز اجراپذیر بود و مشکل عمده‌اى پیش نمى‌آمد؛ اما در بعد از ظهر، وضعیت منطقه فرق مى‌کرد و میدان عمل هلى‌کوپترها کمتر مى‌شد. در گرماگرم عملیات، ناگهان اطلاع دادند که دشمن پاتک سنگینى را در منطقه‌ى میانى آغاز کرده، این پاتک هر لحظه سنگین و سنگین‌تر مى‌شد. به طورى که خیلى زود در یکى از نقاط، ایجاد رخنه کرد و نیروهاى ما را دور زد و تصمیم به محاصره نیروهاى اسلام گرفت. در این وضعیت که گرما بیش از 46 درجه و پرواز براى هلى‌کوپتر سخت بود و محدود بودن وضعیت موجود براى عملیات اجازه کار را نمى‌داد خلبانان بلاتکلیف بودند. از طرفى دشمن نیروهاى ما را به شدت زیر آتش داشت و از سوى دیگر امکانات پرواز براى هلى‌کوپتر محدود بود.
در این لحظه‌هاى حساس، شهید صیاد شیرازى به محل استقرار نیروهاى ما آمد و بچه‌ها کمبودها و نقایص کارى را بیان کردند. ایشان با کلامى شمرده و محکم فرمودند که بعضى وقت‌ها موقعیتى براى فرمانده پیش مى‌آید که حاضر مى‌شود براى آن‌که پیشروى دشمن را سد کند، در مقابل یک تانک دشمن یک هلى‌کوپتر خودى را از دست بدهد. در صورتى که استاندارد این مقابله، 1به 16 است.
صحبت‌هاى صیاد شیرازى در مقام فرمانده نیروى زمینى، شبهه‌ها را از بین برد و ما فهمیدیم که باید در هر شرایط وارد عمل بشویم. ساعت یک ظهر بود که اولین تیم آتش، آماده پرواز بر روى نیروهاى دشمن شد. هدف ما از این پرواز هم انهدام دشمن و هم مشغول کردن او بود تا نیروهاى زمینى ما بتوانند مواضع و سنگرهاى مطمئنى ایجاد کنند و حتى در بعضى از مناطق درگیرى، تجدید سازمان کنند.
خلبانی که بعثی‌ها را در سنگرهایشان ربود
عزیز‌الله نظری خلبان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی می‌گوید: ساعت 8 صبح، 1360/2/22 از منطقه ماهشهر براى مأموریت شناسایى به پرواز درآمدیم. کمک من ستوانیار فرهاد رنگى بود و سه فروند هلى‌کوپتر کبرا تیم آتش بودند.
وقتى به جاده اهواز ـ خرمشهر رسیدیم، متوجه شدیم که گروه مهندسى ـ رزمى ارتش عراق در آن‌جا مشغول به کار است، خلبانان کبرا به سوى آن‌ها حمله کرد و تمام ابزارآلات آن‌ها را منهدم کردند. عراقى‌ها با دیدن این وضعیت فرار را برقرار ترجیح دادند.
من در مقابل عراقى‌ها بر روى جاده نشستم و از هلى‌کوپتر بیرون آمدم. تعدادى از آن‌ها با دیدن من دست‌هاى خود را بالا بردند و تعدادى مسیر خود را عوض کردند و به طرف دشت فرار کردند. در حالى که یکى از کبراها مشغول تار و مار کردن عراقى‌هاى فرارى بود، من توانستم هفت نفر از نیروهاى مهندسى عراقى را در هلى‌کوپتر سوار کرده، آماده پرواز باشم.
بالاخره از زمین کنده شده، به طرف پایگاه به پرواز درآمدیم. وقتى در پایگاه به زمین نشستیم، دوستان ما از دیدن عراقى‌ها تعجب کردند. در عین حال همه آن‌ها تیم آتش را تحسین کردند. ما اسرا را تحویل مسؤولان نیروى زمینى دادیم.
روز بعد روزنامه‌ها نوشته بودند: «خلبانان ایرانى، نظامیان عراقى را از سنگرهایشان ربودند.!.»
منبع: سکوت رادیوئی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
