پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ حاج‌آقا نورالله اصفهاني از نوادگان مرحوم كاشف‌الغطا بود. در سال 1287 در اصفهان متولد شد. تحصيلات خود را در حوزه اصفهان شروع و پس از چندي براي تكميل درس به عتبات عاليات مهاجرت كرد و در محضر ميرزا‌حسن شيرازي و ميرزا‌حبيب‌الله رشتي به تحصيل پرداخت. سپس در سال 1300ق به اصفهان مراجعت كرد و در آنجا علاوه بر تدريس، در كنار برادرش آيت‌الله آقانجفي وارد مبارزه شد. پس از وفات آقانجفي (1332) رهبري اصفهان به‌دوش او گذاشته شد و به «آيت‌الله» مطلق معروف شد.
او در دوره انقلاب مشروطه از رهبران بي‌بديل مشروطه و داراي نيروي نظامي بود. بعد از پيروزي مشروطه نسبت به عملكرد مشروطه‌چيان بدبين و نااميد شد و به تنقيص آنها پرداخت. از طرف روشنفكران (حزب دموكرات) مورد تهديد قرار گرفت و به كربلا مهاجرت كرد، اما پس از سه سال، به اصرار مردم اصفهان كه احتياج به پشتوانه‌اي داشتند، مراجعت كرد.
در جنگ جهاني اوّل در مقابل روس و انگليس قيام كرد و پس از مقاومت در مقابل نيروهاي روسي سرانجام نيروهاي وي شكست خوردند و اصفهان به‌تصرف متجاوزين درآمد. وي به بختياري و از آنجا به خانقين و سپس به كربلا رفت و پس از جنگ به اصفهان بازگشت و در سال 1346ق (1306 ش) در جريان نظام اجباري برضد رضاشاه قيام كرد.
سرانجام شامگاه 4 دی 1306، حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی، روحانی مبارز، که سال‌ها علیه سلطه استبداد و استعمار قد علم کرده بود، به طور ناگهانی درگذشت. عده‌ای مرگ او را معلول كسالت دانستند، ولی شهرت بیشتر این بود كه عمال رضاشاه او را مسموم كرده و به شهادت رساندند.
