توطئه ساواک برای جعلِ اعلامیه‌های امام خمینی چگونه برملا شد؟
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امام خمینی، رهبر نهضت اسلامی مردم ایران، در طول دوران مبارزه با طاغوت، شیوه‌ای سازش‌ناپذیر داشتند. ایشان به صراحت خواستار ساقط شدن رژیم پهلوی بودند و در این مسیر هیچگونه سازش را نمی‌پذیرفتند. موضوعی که در روایات و خاطرات نیز به خوبی قابل لمس است.
شیوه مبارزاتی امام خمینی
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد سمامی، از روحانیون مبارز و انقلابی که مدت مدیدی در نجف اشرف حضور داشت و به عنوان یکی از یاران امام خمینی از پیشگامان نهضت اسلامی محسوب می‌شد، در بخشی از خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است، درباره شیوه مبارزه امام خمینی می‌گوید: شيوه مبارزاتى امام در مقايسه با شيوه مبارزاتى ساير مراجع همچون آقاى شريعتمدارى، آقاى گلپايگانى و آقاى مرعشى تفاوت اساسى داشته است.
در مبارزه امام، لحن ايشان در برابر عملكرد رژيم بسيار تند بود. اعلاميه‌هاى ايشان خواستار برچيده شدن نظام پهلوى بود. اما شيوه مبارزاتى حضرات آيات شريعتمدارى، گلپايگانى و مرعشى ملايم بود. هر سه معتقد بودند كه در برابر فساد و ظلم رژيم پهلوى نبايد با تندى برخورد كرد. بلكه بايد با نصيحت او را اصلاح كرد. هم‌چنين بر اين باور بودند كه با دست خالى در برابر يك رژيم مستبد، كه داراى اسلحه و نيرو است، نمى‌توان ايستادگى كرد.
اما امام خمينى بر اين باور بود كه با توكل و ايمان به خدا مى‌شود مردم را عليه رژيم بسيج كرد و با دست خالى، ولى وحدت كلمه، رژيم ديكتاتوری پهلوى را ساقط كرد. در راستاى چنين انديشه‌اى بود كه امام توانست نظام پهلوى را با چالش روبه‌رو كند و سرانجام حكومت اسلامى را از متون فقهى بازسازى و مستدل كند.
ماجرای اعلاميه‌های جعلى
حجت‌الاسلام سمامی در بخش دیگری از خاطراتش، به جعل اعلامیه‌های امام توسط ساواک اشاره می‌کند و می‌گوید: ساواك براى خدشه‌دار نمودن چهره سياسى، انقلابى و مذهبى امام، ترفندهاى زيادى به كار گرفت، ولى خوشبختانه هيچ كدام كارساز نبود و همه آن‌ها به شكست انجاميد. از جمله اين ترفندها، صدور اعلاميه‌هاى جعلى بود - كه گويا دو الى سه بار اتفاق افتاد ـ مضمون آن‌ها اين بود كه مردم را با دعوت به آرامش و سكوت، براى ادامه نهضت دل‌سرد مى‌كرد. البته به محض اين‌كه اين اعلاميه‌ها دست به دست مى‌چرخيد و مردم اطلاع مى‌يافتند، خيلى زود از منابع و مراجع معتبر، درستى و نادرستى آن را جويا مى‌شدند.
يك روز مرحوم شيخ عبدالرسول قائمى اعلاميه‌اى را آورد و گفت : «اين اعلاميه را بخوان.» من خواندم و از محتواى كلام فهميدم كه اعلاميه جعلى است. گفتم كه اين اعلاميه حضرت امام نيست و من اصلا فكر نمى‌كنم كه امام اين‌گونه دستور داده باشند.
در همين جريان‌ها بود كه مرحوم آقا سيد حسين مكى ـ از انقلابيون بسيار داغ بود ـ از مسجدى كه خودش پيش‌نماز بود، به منبر رفته بود و به خواندن اعلاميه جعلى پرداخته بود. پس از آن‌كه خوانده بود به مردم گفته بود ببينيد اين‌ها چكار مى‌كنند، چه اعلاميه‌هايى را جعل مى‌كنند. مردم را آگاه كرده بود كه اين اعلاميه‌ها، يعنى اعلاميه‌هايى كه مردم را در برابر ظلم و ستم دستگاه پهلوى به آرامش دعوت مى‌كنند، اعلاميه حضرت امام نيست، بلكه همه آن‌ها جعلى است.
مرحوم سيد حسين مكى پس از اين كه از مسجد بيرون آمده بود ساواك او را دستگير كرده بود. يكى از بزرگترين جرم‌هاى وى اين بود كه اعلاميه‌هاى جعلى را تكذيب مى‌كرد و به همين خاطر نزديك به 28 روز در ايام حكومت نظامى آبادان بازداشت شد.
