تاریخ هر جامعهای برای آیندگان آن جامعه بسیار اهمیت دارد و حافظهی تاریخی یک ملت میتواند همواره راهگشای آنان در برخورد با مسائل مختلف باشد. به همین دلیل اگر ثبت و ضبط این تاریخ با دقت و منطبق بر واقعیات آن جامعه انجام نپذیرد، بدون شک تصمیمگیریها و قضاوت آیندگان را در مورد گذشتگان خود تحت تأثیر قرار داده و چه بسا بهخاطر تناقضهای تاریخی و اختلالات در بازگویی آن به برخوردهایی بینجامد که اگر واقعیات به همان نحو که رخ دادهاند بازگومیشد، درگیری جای خود را به همکاری و شکوفایی بیشتر آن جامعه میداد. در این بین انقلاب رویدادی است که شاید به جرأت بتوان آن را مهمترین و متحولکنندهترین رخداد در عرصههای مختلف هر کشور و ملتی به شمار آورد. تغییرات پیدرپی و عمیق در جزئیترین مسائل جامعه و تحول آنها در جهتی دیگر با سرعتی بالا و پیچیدگی جریانها و افراد دخیل در آن میتواند زمینهی بسیار خوبی برای نقد آثار مربوط به آن باشد. جریانسازی در عرصهی آثار تاریخی از جمله مسائلی است که اگر با نقدی منسجم و متکی به منابع عینی و ملموس تاریخی روبهرو شود، به احتمال بسیار زیادی از انحراف ذهنی خواننده جلوگیری به عمل خواهد آورد. برخی از مورخان داخلی و خارجی در بازگویی و تحلیل تاریخ انقلاب اسلامی ایران دیدگاههایی ارائه نمودهاند که با واقعیتهای این واقعهی عظیم همخوانی چندانی ندارند و نیازمند بررسی و نقد علمی میباشند. مرکز اسناد انقلاب اسلامی در راستای انجام رسالت خود در مطالعه و تدوین تاریخ انقلاب اسلامی، گام تازهای را نیز در کنار کارهای پژوهشی متداول خود برداشته و طرح بررسی و نقد آثار مکتوب دربارهی تاریخ انقلاب اسلامی ایران را نیز به مجموعهی برنامههای پژوهشی خود افزوده است که اینک دومین اثر از مجموعهی مذکور به جامعهی علمی و علاقهمندان به مطالعات انقلاب اسلامی تقدیم میشود. در این مجموعه هفت کتاب از نویسندگان داخلی و خارجی دربارهی ابعاد مختلف انقلاب اسلامی بررسی و نقد شده است.