آیتالله سیدمحمود طالقانی یكی از چهرههای
نامآشنایِ انقلاب اسلامی است كه پس از رحلت جانسوزش در سال 1358، بر
آوازهی او افزوده شد. وی كه فرزند یكی از روحانیون مبارز، انقلابی و مردمی
بود، در مسیر انقلاب توحیدی به چهرهای محبوب، خدمتگزار و صدیق تبدیل شد.
برخی آیتالله طالقانی را در زمرهی روشنفكران دینی برمیشمارند كه براساس
اسلامِ علمی و تجربی میكوشید به تبلیغات مخالفان دین پاسخ دهد. از این
منظر علم و دین براساس تعالیم پیامبران به ویژه خاتمالانبیاء و امامان
معصومِ پس از او، به تقویت و تأیید یكدیگر میانجامند. گروهی او را مفسّر
بزرگی میخوانند كه صاحبسبك بود و آیات قرآنی را با روشی تركیبی از فقه،
عرفان، فلسفه، ادبیات، جامعه و علم تفسیر میكرد. تفسیرهای طالقانی شوق و
علاقه به قرآن و زندگی با این كتاب الهی را در نسل جوان تقویت كرد.
طالقانی
مجاهدی بزرگ و نستوه بود كه زندانها، شكنجهها و تبعیدهای سخت او را از
پای درنیاورد و الگوی همه¬ی مجاهدان و مبارزان در عصر خفقان بود. وی در این
راه تلاش میكرد تا همه گروههای سیاسی را در هدف مشترك كه سقوط رژیم
شاهنشاهی بود، هماهنگ نگه دارد. از این رو گاه در این نیت خیرخواهانه با
شیطنت برخی گروهها مواجه میشد كه طالقانی را از خود میدانستند