مرکز اسناد انقلاب اسلامی

حق وتو به عنوان ابزار انحصاری پنج كشور عضو دائم شورای امنیت و به عنوان امتیازدهی ویژه، از تجربه ناكامی های جامعه ملل ریشه می گیرد. بدین معنی كه برای اجتناب از تضاد منافع قدرت های بزرگ و برای اینكه قدرت های بزرگ در چهارچوب سازمانی به نام سازمان ملل و شورای امنیت اقدام كنند و پاسخگو اقدامات خود نیز باشند، حق انحصاری وتو در اختیار آنها قرار گرفته است. اما شورای امنیت با ساختار فعلی، تنها با ظاهری منسجم، به محلی برای منازعه سازی و مدیریت مخاصمات بدل شده است. این مسئله نیز ریشه در الویت منافع ملی كشورهای عضو نسبت به اهداف این شورا دارد.