نخستين اقدامات مردم ايلام در همراهي با نهضت اسلامي در اوايل دههي 1340 و پس از قيام خونين 15 خرداد و سپس تبعيد امامخميني(ره) شکل گرفت. بهدنبال تبعيد امام در سال 1343 با تلاشهاي علما و فقهاي برجستهي اين منطقه، مردم ايلام با انديشههاي امام و رسالت ايشان در مبارزه با رژيم شاهنشاهي آشنا شدند. تبعيد امام به عراق و سکونت ايشان در نجف اشرف و نزديكي و ارتباط آن شهر با ايلام عاملي بود که مردم ايلام را با انقلاب و امام مأنوستر کرد. لذا ساواک کارويژهاي را براي کنترل منطقه و رصد نواحي مرزي طراحي كرد. با آغاز دههي 1350 انقلاب اسلامي در ايلام با رهبري علما و روحانيون وارد مرحلهي جديدي شد و با فعاليت علمايي چون آيتالله محمدتقي مرواريد، حجج اسلام جهانبخش(محمد) تعميركاري، عبدالرحمان حيدري، عباس سلطاني شمآبادي و محمدنقي لطفي و افزايش آگاهي مردم، تعداد بيشتري از مردم به جريان انقلاب پيوستند. با اوجگيري انقلاب اسلامي در سال 1356، بهواسطهي شدت مبارزات مردم ايلام عليه رژيم در ماههاي پاياني حکومت پهلوي، ساواک و نيروهاي نظامي توان مقابله با مردم را نداشتند و بارها از مرکز و استانهاي همجوار درخواست نيروي کمکي كردند. ناتواني نيروهاي رژيم باعث شد بسياري از افراد مرتبط با ساواک و شهرباني قبل از پيروزي نهايي انقلاب اسلامي از ايلام فرار كنند و انقلاب اسلامي در ايلام عملاً قبل از ساير نقاط کشور به پيروزي رسيد.