از میان وعاظ و علمای معاصر که در فرآیند ساقطکردن رژیم پهلوی و به پیروزی رساندن انقلاب اسلامی، نقش و جایگاه عمدهای داشتهاند، میتوان از آیتالله محمدباقر محیالدین انواری نام برد. ایشان از جمله معتمدین امامخمینی(ره) و از روحانیون مبارز محسوب میشود که این اعتماد باعث شد تا بهعنوان نمایندهی امامخمینی در تشکل هیئتهای مؤتلفهی اسلامی در بدو شکلگیری انتخاب گردد. وی همچنین متهم به شرکت در طراحی اعدام انقلابی حسنعلی منصور در شورای روحانیت مؤتلفهی اسلامی شد که به همین دلیل متحمل سالها زندان، شکنجه، تبعید و مراقبتهای ساواک گردید. در واقع او بیش از یک دهه از عمر خود را در زندانهای مختلف رژیم پهلوی از جمله زندان قصر، اوین، و برازجان گذراند و پس از آزادی نیز تحت کنترل و مراقبتهای ساواک قرار داشت. با وجود این پس از آزادی نیز دست از مبارزات خود برنداشت و همپای دیگر یاران امام تا پیروزی انقلاب اسلامی تلاش کرد. پس از عضویت در جامعهی روحانیت مبارز تهران در سالهای پایانی رژیم پهلوی، به هنگام ورود امامخمینی در 12 بهمن سال 1357 از جمله هماهنگکنندگان برنامهی استقبال از امام در قالب «کمیتهی استقبال از امام» بود. وی همچنین پس از شکلگیری نظام جمهوری اسلامی در موقعیتهای مختلف بهعنوان نمایندهی امام در برخی از نهادها و ارگانها انتخاب شد. به علاوه، تلاشهایی را در جهت کاهش اختلافات میان مسئولان کشور در اوایل انقلاب از جمله اختلاف بنیصدر و محمدعلی رجایی در قالب کمیتهی جامعهی روحانیت مبارز تهران به عمل آورد.