اين کتاب به بررسي ظهور و تحول رهنامهها(دکترينها)، بهويژه در زمان اصلاحات شوروي و دورهي بعد ميپردازد. در طي اين دوره رويکرد نخبگان روس نسبت به ايران، دستخوش دو تحول عمده گرديده است: اول اينكه از اواخر دورهي شوروي تا تقريباً آغاز رياستجمهوري پوتين، اين ايده که روسيه و ايران بايد متحدان استراتژيک باشند، تأثيرگذار بود و روند مخالف را نيز ميتوان تقريباً از اواسط دورهي اول پوتين تاکنون مشاهده کرد. اين نگرشها مستقيماً با تأثير اوراسيانيسم در ارتباطند. دکتريني که در آن روابط روسيه با آسيا و ايران نقش بسيار مهمي را ايفا ميکند.