برخی از متفكرانِ حوزهی اندیشهی سیاسی تاریخ اندیشهی سیاسی را به سه دوره تقسیم میكنند: دورهی اول كه همزمان با دورهی باستان است، عصر «جهانمحوری» است. دورهی دوم كه دورهی قرون وسطی است، بهدلیل غلبهی تفكر دینی، عصر «خدا محوری» است و عصر جدید دورهی استیلای اندیشهی «انسانمحوری» است كه سكولاریزم از مؤلفههای اساسی آن میباشد. در واقع در دورهی مدرن سیر حركت اغلب حكومتها به طرف سكولاریزهشدن و طرد دین و اندیشههای دینی از عرصهی سیاست و اجتماع است. در این میان، ظهور انقلاب اسلامی در اواخر قرن بیستم و در پی آن استقرار یك حكومت دینی كه بر پایهی مذهب و آموزههای توحیدی استوار است، پدیدهای نوظهور و ناسازگار با جهت سیر تفكر عصر مدرن به شمار میآید. درواقع، انقلاب اسلامی تمام معادلات دنیای مدرن را بر هم زد و شروع دورهای جدید در تاریخ اندیشهی سیاسی بود كه گفتمان تازهای را در حوزهی ادبیات سیاسی معاصر خلق كرد. ابعاد گسترده و پیچیدهی انقلاب اسلامی اقتضا میكند كه این پدیده از جهات مختلف مورد بررسی قرار گیرد. واكاوی و تحلیل علل و عوامل این انقلاب میتواند تصویر روشنی را از چگونگی شكلگیری و ظهور آن ارائه نماید. كتاب حاضر بخشی از خاطرات جیمی كارتر، رئیسجمهور آمریكا در دورهی پیروزی انقلاب اسلامی است كه جهت معرفی بخشی از این دورهی پرحادثهی تاریخ معاصر ایران مفید به نظر میرسد.